Fiński nóż jest legendarną zimną bronią, która jest częstym atrybutem powieści kryminalnych i kryminalnych, częstym gościem w biuletynach kryminalnych zbrodni. Pomimo nazwy i rodowodu, nóż można słusznie nazwać wynalazkiem domowym. Ogromna ilość fińskich noży jest uderzająca. Broń jest powszechna wśród myśliwych i wchodzi w skład arsenału żołnierzy sił specjalnych. Nie zapomnij, że te noże nadal pozostają ulubioną bronią w świecie przestępczym. Powodem takiej niesłabnącej popularności jest wysoka walka i taktyczne cechy Fink.
Wygląd, kształt noża i rozmiar ukształtowany na przestrzeni wieków. Wzięto pod uwagę doświadczenie stosowania broni zimnej podczas polowań i w warunkach bojowych. W rezultacie rusznikarzom udało się stworzyć prawie idealną broń do samoobrony, której jakość nadal była szlifowana już w użyciu.
Pochodzenie finca
Pomimo faktu, że Fin jest tradycyjnym rodzimym typem zimnego ramienia, fińscy rzemieślnicy nadal są uważani za przodków noża. Popularność noża w Rosji tłumaczy się tym, że Finlandia od dawna uważana jest za część imperium rosyjskiego. Wiele fińskich tradycji, w tym te w dziedzinie broni, jest szeroko rozpowszechnionych w Rosji. Prototyp tej broni można uznać za tradycyjny fiński nóż myśliwski "puukko", który z powodzeniem zastosowano w gospodarce i na polu. Dla myśliwych i rybaków taki nóż był koniecznością w arsenale. Proliferacja noży tego typu przyczyniła się do ich prostego projektu i wszechstronności.
Nazwa jest najprawdopodobniej kolektywna. Tłumaczenie z fińskiego "puu" oznacza "drzewo", ale druga część słowa "pook" w jednym z niemieckich dialektów oznacza nóż. Tradycyjnie fiński nóż jest uważany za produkt ręcznie robiony. Miał małe ostre, proste ostrze z dolinami. Gruba rękojeść i masywny uchwyt zapewniały komfortowy chwyt i skuteczne użycie noża.
Fińscy rusznikarze kontynuują dzisiaj produkcję ekskluzywnych produktów, które zachowały swój pierwotny kształt, rozmiar i jakość. Większość wersji nożowych, które pojawiły się później, została zmodernizowana i ulepszona wersja tego noża. Najbardziej rozpowszechnioną jest rosyjska wersja. Po pierwsze, w Imperium Rosyjskim, a później w ZSRR, noże tego typu zaczęły być szeroko używane jako broń wojskowa. Główną krajową wersją był nóż NKWD - specjalny sprzęt bojowy. W przyszłości, na podstawie tej modyfikacji, opracowano i stworzono wersję armii - nóż HP-40, który wszedł do służby w Armii Czerwonej.
Funkcje konstrukcyjne
W przypadku broni białej, główną cechą jest skuteczność praktycznego zastosowania. Fink jest właśnie bronią, która może być zarówno skuteczna w walce, jak i użyteczna w życiu codziennym. Ostrze w tradycyjnej wersji fińskiej ma niewielką długość i jest wycelowane po jednej stronie. Jednak ta długość ostrza ułatwia użycie noża do cięcia gałęzi i wyostrzania słupków. Narzędzie jest bardzo wygodne jako naczynie kuchenne i może być używane do cięcia gry. Ostrze jest wyposażone w gruby tyłek, który pozwala na zastosowanie dodatkowej siły fizycznej. Blok lub rączka finki jest w stanie wytrzymać cios za pomocą kłody lub młotka na kolbie.
W większości popularnych wariantów noże fińskich noży mają długość 125 mm. Szerokość ostrza nie przekracza 20 mm. Grubość stali z reguły nie jest mniejsza niż 4 mm. Takie parametry powodują, że nóż jest odporny na naprężenia mechaniczne. Ostrze noża jest tylko z jednej strony. Na ostrzu po obu stronach znajdują się podłużne doliny. W przeciwieństwie do innych myśliwskich i bojowych noży, fińskie produkty mają piętę przed strażnikiem. W tym miejscu nie ma ostrzenia, co jest spowodowane specyficznością praktycznego użycia noża. W niektórych uchwytach palec wskazujący opiera się na ostrzu, kontrolując w ten sposób kierunek cięcia.
Do produkcji noży używa się zwykle stali pistoletowej o twardości 58 jednostek w skali Rockwella. Fiński nóż myśliwski, wykonany zgodnie z tradycyjną, starą technologią fińskich kowali, wykonany jest ze zużytej rożna. Metal w tym przypadku jest miękki i ciągliwy, nadaje się do kucia na zimno. Techniki wytwarzania tradycyjnych noży puukko-fińskich były następujące:
- zużyte plecionki są zbierane w paczce (2-3 sztuki);
- podczas ogrzewania worek jest kuty do momentu uzyskania monolitycznych prętów;
- gotowe nitki są nitowane na wąskich cienkich metalowych pasach;
- kolejne kawałki stali są przycinane do wymiarów ostrza;
- następuje kucie i obracanie taśmy pod kształtem ostrza i trzpienia;
- uchwyt znajduje się na ostrzu.
Rękojeść jest mocowana za pomocą mosiężnego łącznika, ostrza lub tulei.
Obecnie do produkcji różnych wersji fińskich noży wykorzystuje się głównie stal wysokowęglową, w której nikl i chrom są obecne jako dodatki stopowe. Nikiel zwiększa odporność na korozję metalu, a chrom zapewnia większą stabilność materiału. W dawnych przepisach na produkcję fińskich noży próbowano użyć wytrzymałej stali. Obecnie na rynku zimnej broni obserwuje się dominację tanich gatunków stali, które są wykorzystywane do masowej produkcji noży o wątpliwej jakości.
Wysokiej jakości stal umożliwia ostrzenie przez długi czas ostrzenia. Właściwa i fachowa pielęgnacja ostrza zapobiegnie rdzą.
Dla porównania: Współcześni producenci często używają stali nierdzewnej do produkcji fińskich noży, ale jakość ostrzenia takich noży jest znacznie gorsza od oryginalnych produktów.
Kształt, rozmiar i cechy aplikacji
Istotną rolę w skuteczności zimnej broni odgrywa jego wielkość i kształt, a Finn nie jest wyjątkiem, jego konstrukcja pozostała niezmieniona i standardem przez wiele lat. Długość ostrza bez osłony nie powinna przekraczać długości dłoni.
Według fińskich myśliwych duża długość ostrza nie zawsze daje pożądany efekt. Znacznie ważniejsze jest poznanie anatomicznych cech osoby niż użycie dużej i długiej broni. Ponadto, do użytku w życiu codziennym, krótkie ostrze jest bardziej praktyczne niż długie ostrze. Fińskie noże myśliwskie mają standardową długość od czubka ostrza do podkładki na rączce - 245 mm. Te same wymiary odpowiadają nożom NKWD - rosyjskiej wersji tej broni.
Produkt ma dwustronną osłonę w kształcie litery "S", która jest znakiem rozpoznawczym wszystkich fińskich noży. Podstawa rączki może być wykonana z drewna (brzoza lub brzoza). W nowoczesnych warunkach do rączki używa się bakelitu lub podobnych materiałów syntetycznych.
Niektóre nowoczesne modele mają różnice w postaci ostrza i uchwytu, który jest znakiem towarowym producenta.
Z punktu widzenia koneserów zimnej broni i historyków obecność strażnika nie jest charakterystyczna dla finca. Uchwyt, w przeciwieństwie do składanych noży, ma cylindryczny kształt, dzięki czemu wygodniej jest trzymać pozycję w dłoni. Kształt rączki w płetwie jest owalny i gładki, nieco "dziobiasty" w środku i zawężony do obu krawędzi. Później strażnicy, pierścienie i wypukłości na palce, które pełnią rolę bezpieczników, zostały włączone do projektu noży. Wynikało to z faktu, że noże o podobnym wyglądzie zaczęto produkować masowo, a producenci byli zobowiązani do zapewnienia bezpieczeństwa konsumenta.
Takie ekscesy są nieobecne w domowych próbkach tej broni. Niemniej jednak fiński nóż Vachinsky, który stał się prototypem noża bojowego NR-40, ma strażnika. Rękojeść noża jest wyposażona w stalowe pierścienie i masywny metalowy tyłek.
Cechy produkcji fińskich noży
Kształt i wyposażenie noża zależy w dużej mierze od miejsca produkcji i zakresu zastosowania. Modele armii miały fabrykę, produkcję artelowską, podczas gdy na rynku pojawiało się wiele modeli fińskich noży wykonanych przez rzemiosło. W kryminalnym świecie były krążące noże, które miały wiele indywidualnych różnic. Składane noże, które stały się popularne po II wojnie światowej wśród myśliwych, rybaków i turystów, nie zawsze spełniały wymogi eksploatacji. Tak więc po wielu latach Fin nadal jest jednym z najczęstszych rodzajów noży. W Rosji Fin stał się legendarną bronią ze sławą, podczas gdy w Finlandii takie noże nadal stanowią główną broń myśliwych i są wykorzystywane jako element mundurów wojskowych. Powszechna proliferacja broni doprowadziła do tego, że noszenie finca było uważane za nielegalne. Bez zgody władz zabrania się produkować, sprzedawać i nosić tego typu broń.
Tylko kilka przedsiębiorstw w Rosji kontynuowało legalną produkcję fińskich noży jako broni do walki w zwarciu i sprzętu turystycznego. Jedną ze znanych marek krajowych były fińskie noże firmy "Kizlyar". Firma zdołała dostosować masową produkcję noży w różnych wersjach, od modyfikacji myśliwskich po noże do użytku domowego.
W nowej wersji noże nie wchodzą w zakres zakazów Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i mogą być wdrażane i noszone w swobodnym zamówieniu. Wszystko z powodu zmniejszenia grubości ostrza. Zamiast tradycyjnych 4 mm, w nowych replikach nóż noża ma grubość zaledwie 2,4 mm.
Wniosek
Zgodnie z tradycją niektórzy producenci starają się utrzymać tradycyjny rozmiar i kształt noży. Fińska firma Martini, jeden z wiodących producentów sprzętu bojowego, sportowego i myśliwskiego, nadal produkuje fińskie noże różnych modyfikacji. Jej produkty są tradycyjnie wyróżniane przez wysokiej jakości stalowe ostrza i doskonałe właściwości użytkowe noży. Jednak większość producentów, aby zadowolić popyt modyfikuje kształt i design noży, opierając się na amerykańskiej wersji, "brutalnej" i bardziej atrakcyjnej.
Pomimo dużej różnorodności broni obłej używanej jako sprzęt myśliwski i turystyczny, Finowie pozostają w szeregach. Składane noże, choć wygodne i praktyczne w użyciu, nie różnią się taką wytrzymałością, wszechstronnością i niezawodnością.
