Ural-375 - Radziecka ciężarówka z napędem na wszystkie koła, zaprojektowana z myślą o pokonywaniu przeszkód terenowych. Montaż samochodu przeprowadzono w fabryce samochodów w Miass. Transport miał największe zapotrzebowanie na początku lat 70. ubiegłego stulecia, obecnie nie jest produkowany.
Głównym klientem 375 modelu była armia. Samochody używane do transportu żołnierzy i broni. Uzbrojenie ataku zostało zainstalowane na podwoziu. Samochody ciężarowe kupowane na budowach, w rolnictwie i innych cywilnych gałęziach przemysłu. Na początku lat 80. Ural-375 stracił popularność dzięki wprowadzeniu ulepszonego modelu 4320. Produkcja "starca" trwała aż do rozpadu Związku Radzieckiego.
Historia samochodów
W 1958 roku rozpoczęto prace nad rozwojem pojazdów ciężarowych o średnim obciążeniu i dużym natężeniu ruchu. Konsument planował wykorzystać maszynę do rozwiązywania problemów różnych kierunków w przemyśle gospodarczym i wojskowym.
Prototyp nowego produktu został wprowadzony w 1958 roku. Po przejściu wszystkich testów linie produkcyjne zaczęto przygotowywać do masowej produkcji. Ze względu na dużą wielkość produkcji zespół został przeniesiony do zakładu pilotażowego. Pierwsze pojawienie się ludzi miało miejsce w październiku 1960 roku podczas parady z okazji Rewolucji Październikowej. Główne zadanie wysokiej przenikalności zostało pomyślnie rozwiązane przez projektantów.
Pierwsze imprezy zostały wykonane dla wojska. Zostały pomalowane w kolorze armii, miały całkowicie metalową platformę, markizę z łukowym wzorem. Kabina może pomieścić trzy osoby. Z tyłu bocznych desek znajdowały się rozkładane ławki, na których można było przewozić żołnierzy.
Przystawki odbioru mocy zostały użyte do pracy z urządzeniami peryferyjnymi. Niektóre wersje były wyposażone w wyciągarkę, której długość wynosiła 65 metrów. Mogli ciągnąć ładunki o masie do 7 ton, co dało samochodowi właściwości samo ciągnące w przypadku zakleszczenia. Konstrukcja 375 modelu była prosta i niezawodna.
Retrofit
W pewnym momencie po rozpoczęciu produkcji wystąpiła pierwsza aktualizacja. Inżynierowie wykluczyli sprzęgło odłączające tylną oś od urządzenia i umieścili wciągarkę z przodu ramy. Kabina stała się całkowicie metalowa, a przednia szyba składała się z czterech części. System ogrzewania stał się lepszy w utrzymaniu dopuszczalnej temperatury w kabinie.
W 1964 r. Standardowa wersja została zastąpiona ulepszoną wersją z indeksem "D". Udoskonalono jego charakterystykę techniczną i przepustowość. W 73 roku ubiegłego wieku ciężarówka została wyróżniona znakiem jakości, co oznaczało doskonałość techniczną.
Ciągłe doskonalenie węzłów transportowych. Urządzenie zawierało przewód obejściowy do chłodzenia silnika, który wytworzył obieg płynu, gdy grzejnik został wyłączony. W 77. roku nastąpiła zmiana w stosunku do elektrowni diesla.
Po rozpowszechnionej dystrybucji w kraju rozpoczęły się dostawy do innych krajów. Pierwsza przesyłka eksportowa trafiła do Mongolii, następnie kilka serii zostało wysłanych do NRD. Główną wadą było wysokie zużycie paliwa, dlatego historia Ural-375 nie trwała długo: 4320. model szybko wyparł "wielkiego brata" z rynku. Produkcja została przerwana w 1992 roku.
Ural-375: specyfikacje techniczne
Samochód ma imponujący rozmiar:
- Długość - 7,35 metra;
- Szerokość - 2,69 m;
- Wysokość - 2,68 m / 2,98 m z markizą;
- Wyprzedaż - 40 centymetrów.
Samochód waży 8,4 tony, a może przenosić ładunki o masie do 4,5 tony. Maksymalna prędkość wynosi 75 km / h. Przy prędkości 40 km / h, pełny postój będzie wymagał 15 metrów. Moc wystarczająca, aby wspiąć się na górę nie więcej niż 40 stopni. Wzór koła 6х6 określa wysoką zdolność do jazdy.
W pierwszej serii zużycie paliwa osiągnęło 70 litrów na 100 kilometrów. Po kilku poprawkach spadł do 50 litrów. Całkowita ilość zużytego paliwa zależała od warunków drogowych. Na przykład, aby pokonać off-road wymagane 50% więcej benzyny lub oleju napędowego. Można było napełnić maksymalnie 360 litrów paliwa, co wystarczało na 700 kilometrów.
Motor
Silnik rozróżnia dwie modyfikacje:
- Benzyna. Wyposażony w 8 cylindrów, o niezawodności przed 6-cylindrowym zespołem napędowym poprzedniej generacji. Nawet przy niskich prędkościach i dużym obciążeniu praca była stabilna. Żeliwo zostało użyte do stworzenia bloku cylindrów, głowice wykonane były z aluminium. Z 7 litrową objętością uzyskano moc 18 KM;
- Diesel. Silnik zgodny ze standardem Euro-1 wykazuje stabilną pracę w każdych warunkach. Ma również 8 cylindrów. Przy objętości 10,85 litra uzyskuje się moc 210 koni mechanicznych.
Wersja z elektrownią diesla pojawiła się kilka lat po uruchomieniu seryjnej produkcji. Zużycie paliwa zostało zmniejszone.
Sprzęt biegowy
Rdzeniem wszystkiego była wytłoczona nitowana rama, wykonana z blachy stalowej. Pierwsza seria otrzymała korpus z drewna i metalową kabinę. Urządzenia zaczepowe o różnych konstrukcjach były zarówno z przodu, jak i z tyłu Ural-375.
Przednie zawieszenie składa się z dwóch podłużnych półeliptycznych sprężyn. Z przodu zostały one połączone z ramą specjalnymi mocowaniami, a z tyłu były przesuwne. Konstrukcja zawieszenia zapewnia teleskopowe, dwustronnego działania amortyzatory.
Tylne zawieszenie zostało wykonane na typie wagowym, miało dwie półeliptyczne sprężyny, które były przymocowane do przesuwnych podpór. Środkowy most został wyposażony w liny ograniczające. Jet pręty służyły jako przekaźnik sił pchających. Oś przednia Ural-375 - prowadząca.
Mechanizm hamulcowy
Układ hamulcowy był otwarty i aktywowany przez naciśnięcie pedału. W przypadku wysokiej jakości hamowania wszystkie koła miały klocki. Dla osi przedniej i środkowej zastosowano wspólny napęd pneumatyczno-hydrauliczny, z tyłu był oddzielny. Hamulec ręczny uruchamiany jest ręcznie, co ma wpływ na wał wyjściowy skrzyni dodatkowej.
Transmisja i transmisja
Skrzynia biegów Ural-375 miała 5 biegów do przodu i jedną do tyłu. Skrzynia zsynchronizowała 2, 3, 4 i 5 prędkości. Sprzęgło suchego ma dwie tarcze i jest wyposażone w sprężyny obwodowe. Napęd otwarty ma cztery wały.
Odpocznij urządzenie
Serie ostatnich lat wydania zostały wyposażone w Hur. Napięcie w instalacji elektrycznej wynosi 12 V. Generator prądu stałego ma doskonałą izolację i wodoodporność. Konstrukcja kół była wyjątkowa, zapewniała wysoką przepustowość. Jedno koło składało się ze stożkowych półek, pierścienia dystansowego i odpinanych felg. Możesz monitorować i kontrolować ciśnienie w oponach z kabiny pasażerskiej.
Pierwsze lata wydania kabiny były metalowe z miękkim blatem i mieszczą trzech pasażerów. Okna ramek leżą płasko. Po pierwszej modernizacji kabina stała się całkowicie metalowa. Odpowietrzniki się obracały, szyba była głucha, a boczne okna zaczęły opadać.
Układem grzewczym była woda i pochodziło z mechanizmu chłodzącego. Opcja podgrzewania wody została wybrana w celu szybkiego podgrzewania szkła podczas obsługi maszyny w północnych regionach. Siła przedniej szyby została uzyskana dzięki zastosowaniu metalowej ramy. Salon był prosty, miał minimalną ilość udogodnień i systemów kontroli.
Udoskonalony model 375D otrzymał całkowicie metalową platformę. W zestawie znajduje się markiza z wzorem do montażu, składane ławki do przewożenia pasażerów. Klapę tylną można złożyć.
Modyfikacje
Na podstawie legendarnego podwozia wydano wiele wersji wykonujących różne zadania. Najważniejsze z nich to:
- "C" - ciągnik z limuzyną. Ciało zostało skrócone o 13,5 centymetra. Pojazdy używane do transportu przyczep o masie do 12 ton na dowolnej powierzchni;
- "D" - ulepszona wersja standardowego modelu. Otrzymano metalowy korpus, mechanizm odkażający przedniej osi został zniesiony;
- "CK1" - ulepszona wersja ciągnika caddy "C";
- "K" - ciężarówka do pracy w trudnych warunkach temperaturowych do -60 stopni. Kabina została przyklejona kilkoma warstwami izolacji termicznej, w oknach podwójne szyby. Podgrzewacz był mocniejszy, całe wyposażenie techniczne zostało pokryte izolacją przeciwmrozową. Guma uzyskała również izolacyjną ochronę przed niskimi temperaturami;
- "H" - wersja budżetowa. Otrzymano inny silnik, węzły techniczne nie są szczelne. Nie ma mechanizmów uszczelniających i kontroli ciśnienia w oponach;
- "CH" - ulepszony model wersji budżetowej. Tylny zwis został skrócony o 13,5 centymetra. Na asfalcie można przewozić przyczepy o masie do 18,5 tony, na ziemi - do 12,5 tony;
- "U" - wersja do stosowania w gorącym klimacie. Wszystkie jednostki techniczne i zespoły zostały odizolowane, chronione przed wysokimi temperaturami.
Istnieją inne modyfikacje, które powstały w wyniku zamówień rządowych i nie zyskały popularności masowej.
Aplikacja
Samochody używane nie tylko jako ciężarówki, ale także jako podwozie do instalowania nadbudów: ekonomicznych i wojskowych. W armii rozpowszechniona była instalacja wyrzutni rakietowych Grad i Uragan. W sferze cywilnej był bardzo poszukiwany wśród naukowców, naftowców i pracowników gazownictwa.
Co można wyciągnąć?
Ural-375 - doskonały pojazd cargo swoich czasów. Wykonał wiele zadań, dostarczał specjalistów i wymagane towary do najbardziej oddalonych obszarów. Specjalne modyfikacje mogą działać w warunkach bardzo zimnego lub wyczerpującego ciepła.
Przez cały czas wydania inżynierowie byli zaangażowani w ulepszanie projektu. Najważniejsze zmiany polegały na dodaniu linii odgałęzienia dla mechanizmu chłodzącego i wirówki z pełnym przepływem dla filtra oleju.
17 lat, projektanci nie mogli uratować samochodu od głównej wady - wysokie zużycie paliwa. W 1977 problem został rozwiązany przez pewne zmiany konstrukcyjne, a także dodanie wariantu wysokoprężnego do linii, która zużywała mniej paliwa.
W dzisiejszych czasach można kupić samochód tylko na rynku wtórnym. Oferta jest duża, ponieważ zachowało się wiele okazów. Ponadto ciężarówki mają wysoki zapas zasobów roboczych, dlatego mogą pracować przez ponad 20 lat. Cena zależy od roku produkcji i stanu technicznego. Za 150-350 tysięcy rubli można kupić samochody w wieku od 79 do 81 lat. W 400-500 tysięcy rubli będzie kosztować kopie 85-86 rok wydania. Ponad 700-800 tysięcy można znaleźć wariant ostatnich lat produkcji.
