Czołg T-34 76 jest uważany za jeden z najlepszych czołgów II wojny światowej, który pochłonął wszystkie najlepsze cechy tych pojazdów bojowych. Został uznany za najlepszego za swój czas, nie tylko przez sowiecką armię, ale nawet przez swoich przeciwników, którzy bezpośrednio napotkali ten czołg w warunkach bojowych.
Z historii czołgu T-34
Niemieccy czołgiści w czterdziestym pierwszym roku nie mogli się przeciwstawić T-34 76 z doskonałą zbroją i poważną siłą ognia. Oprócz optymalnych charakterystyk wojennych, czołg wyróżniał się dość prostą konstrukcją, wysoką zdolnością do przystosowania się i przystosowaniem do walki w różnych warunkach. Czołg można łatwo naprawić na polu, co niewątpliwie stało się jego wielką zaletą. Zanim Tygrysy, Pantery i Ferdynandy były w służbie z Niemcami, radziecki T-34 był śmiertelnym zagrożeniem dla Niemców. T-34 wziął udział w najtrudniejszych walkach i często zostawił ich zwycięzcą.
Rozwój T-34 76
Zaprojektowany i zmontowany T-34 w biurze projektowym Zakładu Lokomotyw Charkow. Nie tylko słynne biuro projektowe M.I. Koshkin, również uczestniczył w biurze projektowym Adolpha Dicka. Projekt techniczny w tym biurze został przygotowany miesiąc później, dlatego A. Dick został aresztowany. W rezultacie tylko M. Koshkin stał się odpowiedzialny za projekt. W trakcie prac projektanci stworzyli dwa warianty napędu czołgów: gąsienicowe i gąsienicowe, w końcu dali pierwszeństwo drugiemu. W marcu 1940 r. Na Plac Iwanowski na Kremlu zostały dostarczone dwie próbki nowego czołgu, aby zademonstrować je komisji wojskowej i rządowi. Warto zauważyć, że do tego nowe pojazdy bojowe pod własną siłą pokonały aż 750 kilometrów od Charkowa i Moskwy, poruszając się w terenie, a tym samym wykazując doskonałą zwrotność. Pod koniec marca przemysł radziecki zaczął produkować czołgi.
Na początku II wojny światowej czołg T-34 był najlepszą maszyną na świecie, mobilną, nieskomplikowaną w produkcji, z przeciwrakietowym pancerzem i potężną armatą 76 mm, zdolną do przeniknięcia do każdego niemieckiego czołgu z czterdziestego pierwszego roku. 37 mm niemieckie działa były praktycznie bezsilne wobec T-34. Od 1941 r. Uruchomiono Panzer III dla Wehrmachtu, z których większość była wyposażona w działko 50 mm, które było już skuteczniejsze przeciwko pancerzowi T 34. T-34 może przebić pancerz wczesnych modyfikacji Panzer III z dwóch tysięcy metrów. Później nastąpiły modyfikacje Panzer z 60 i 50 milimetrów zbroi, ale jego T-34 przebił pociski zbrojące z odległości półtora tysiąca metrów. Nawet późniejsze i ufortyfikowane modele Panzer III Ausf.M i Ausf.L ze zbroją 70 mm mogłyby zostać uderzone przez T-34 z odległości pięciuset metrów.
Należy zauważyć, że pancerz T-34 o średnicy 45 mm, który ze względu na pochyloną konstrukcję, często powodował rykoszety podczas ostrzału z dużych odległości, co znacznie utrudniało walkę z tym czołgiem. Ale T-34 miał swoje wady - słabą widoczność i niezbyt niezawodną transmisję. Ponadto przedział bojowy był dość blisko i znacznie ograniczał pracę załogi.
Jednostka zbiornika
Najpierw o T-34 76 w ogóle:
- Masa bojowa czołgu wynosiła ponad trzydzieści ton;
- Pistolet - L 11 i F 34 kaliber 76,2 mm;
- Moc silnika - 500 koni mechanicznych;
- Maksymalna prędkość to 55 kilometrów na godzinę;
- Załoga - cztery osoby;
- Zostało wydane około 20 000 sztuk.
Obudowa
W 1940 r. Kadłub T-34 został wykonany z walcowanych płyt pancernych. Przed przednią ścianą znajduje się właz kierowcy z klapą na zawiasach. Ponadto, w górnej części pokrywy luku, zainstalowano centralne urządzenie do oglądania dla kierowcy, a po lewej i prawej stronie urządzenia obserwacyjne zainstalowane pod kątem sześćdziesięciu stopni do osi podłużnej pojazdu. Po prawej stronie znajduje się wycinek działającego karabinu maszynowego w łożysku kulkowym. Karabin maszynowy nie ma karabinu maszynowego. Tylny pochyły arkusz nadwozia można zdemontować i przymocować go do arkuszy stopki za pomocą śrub. Ma prostokątny otwór umożliwiający dostęp do komory przekładni. Po stronie włazu znajdują się dwa owalne otwory z rurami wydechowymi chronione czepkami pancernymi.
Wieża
Wieża zbiornika jest spawana, stożkowa, z walcowanych płyt pancernych. Dach wieży miał wspólny właz dla członków załogi. Na klapie zamontowane jest urządzenie do przeglądania Dla widoku kołowego. Przed klapą po lewej stronie znajdował się peryskop PT-6, a po prawej właz wentylacyjny.
Armaty
Zbiornik został pierwotnie zainstalowany model pistoletu L-11, 76,2 milimetrów z lufą długości 30,5 kaliber. Miała wiele wad, ponieważ wkrótce została zastąpiona przez bardziej udaną broń F-32. Po pewnym czasie biuro projektowe opracowało modyfikację tego narzędzia, które poważnie przerosło poprzednią wersję. Pistolet został nazwany F-34, długość jego lufy wzrosła do 41 kaliber, co znacznie podniosło penetrującą moc pistoletu. Był karabin maszynowy DT o kalibrze 7,62 mm sprzężony z działem, a celownik teleskopowy TOD-6 był używany do bezpośredniego mocowania broni.
Sprzęt biegowy
Czołg miał pięć par kół jezdnych o dużej średnicy. Prowadnica i rolki bieżne były pokryte gumą, a łańcuch gąsienic był drobnoziarnistą jedną z trzydziestu siedmiu płaskich i trzydziestu siedmiu ścieżek grzbietowych. Na zewnątrz każda ciężarówka miała ostre ostrogi. Na rufie kadłuba umieszczono dwie ciężarówki zapasowe i dwa dźwigniki. Cztery pary rolek na pokładzie miały indywidualne sprężynowe zawieszenie, sprężyny były umieszczone pod kątem i były przyspawane do boków w skrzyni.
Silnik
W zbiorniku T-34 76 zainstalowano silnik wysokoprężny V-2 - jest to szybki, chłodzony wodą, nieskompresowany silnik z rozpylonym strumieniem paliwa i zdolnością roboczą 500 KM, z prędkością do czterdziestu siedmiu kilometrów na godzinę.
