Ostatnio nastąpił znaczny wzrost zainteresowania bronią zimną, w tym nożami bojowymi (więcej informacji na temat wzorów, kształtów ostrzy, rodzajów ostrzenia i użycia tutaj). Ten trend rozwija się nie tylko w Rosji, ale także w innych krajach świata. Modne stało się zbieranie zimnych ramion i tworzenie ich samemu.
Praktycznie każda szanująca się szkoła walki wręcz ma w swoich arsenałach metody pracy z bronią białą, w tym z nożami bojowymi. Była ogromna ilość literatury, która opisuje słynne noże bojowe z przeszłości, a także próbki tej broni używane dzisiaj. Niezbyt często i samouczki o walce nożem, choć w rzeczywistości takie walki są czymś niezwykłym.
Należy zauważyć, że nowoczesne noże bojowe jako cicha broń są używane coraz rzadziej: obecnie specjalne jednostki do wykonywania takich zadań coraz częściej używają różnych typów cichych broni palnych. Dzisiaj nóż armii coraz częściej staje się narzędziem potrzebnym zawodnikowi do cięcia lin, przygotowania pozycji strzeleckiej lub tworzenia kołków do rozciągania. A nawet do otwierania puszki konserw (bardzo ważna funkcja).
Pojawił się nawet nowy typ zimnej broni (pierwszy w literaturze zagranicznej): tak zwane noże taktyczne, które mogą być używane zarówno jako narzędzie, jak i broń bojowa. Głównym trendem w rozwoju nowoczesnych noży bojowych, który był dobrze monitorowany w ciągu ostatnich dziesięcioleci, jest wprowadzenie do swojego projektu najbardziej udanych elementów pochodzących z noży przeznaczonych do przetrwania.
Deweloperzy dążą do wszechstronności, starają się przekręcić nóż nie tylko w śmiercionośną broń, ale także w wygodne i skuteczne narzędzie, które może być wykorzystane do rozwiązania maksymalnej liczby zadań. Noże taktyczne są wykorzystywane nie tylko przez siły bezpieczeństwa, ale są również bardzo popularne wśród cywilnych miłośników broni zimnej.
Trochę o historii noży
Przez większość historii ludzkości to zimne ramiona decydują o wyniku konfliktów zbrojnych. I choć nóż zwykle służy jako broń drugorzędna, o tym wspominają dziesiątki historycznych kronik i kronik.
Człowiek nauczył się produkować noże w epoce kamienia, i od tego czasu to narzędzie było jego stałym i wiernym towarzyszem.
Początek wykorzystywania metali przez ludzi i rozwój metalurgii doprowadził do stworzenia jeszcze skuteczniejszej broni, w tym noży. Należy zauważyć, że na początku epoki brązu człowiek najpierw zaczął produkować metalowe końcówki strzał i włóczni, a także noże z brązu. Nie trafiło natychmiast do mieczy: nauczyli się produkować wysokiej jakości broń metalową z długim ostrzem znacznie później.
Technologie wytapiania żelaza i uzyskiwania wysokiej jakości stali nadającej się do wytwarzania zimnej broni rozwijały się szybciej na terytorium Bliskiego Wschodu i Indii. Tam właśnie nauczyli się robić adamaszkową stal i wykuwać stal damasceńską.
Należy zauważyć, że w przeciwieństwie do przeważającego stereotypu (głównie z powodu kina) w starożytności iw średniowieczu większość żołnierzy uzbrojono w włócznie, łuki, siekiery i broń do rzucania. Wysokiej jakości broń o ostrych krawędziach z długim ostrzem nie była łatwa w produkcji i była bardzo droga. Poza tym praca mieczem wymagała wielkich umiejętności, których zdobycie zajęło wiele lat.
Trzeba powiedzieć, że podczas starcia z użyciem gęstych formacji bojowych włócznia i strzałka była o wiele bardziej skuteczna niż broń siekająca (miecz, topór). Nawet słynny krótki rzymski miecz (gladius) był rzadko używany. I bardzo rzadko w takich bitwach używano noży bojowych.
Noże bojowe były generalnie rzadko uważane za broń przez profesjonalistów. Częściej były one uzbrojone w chłopską (lub inną) milicję, wraz z innymi rodzajami narzędzi rolniczych. Ponadto użycie masywnego pancerza sprawiło, że użycie noży bojowych nie było zbyt skuteczne.
Świat starożytnych i średniowiecznych broni jest niesamowicie bogaty i interesujący. Oprócz mniej lub bardziej znanej nam broni europejskiej, istnieje również Bliski Wschód, Indie, Chiny i Japonia, które mają najbogatsze tradycje w tej dziedzinie. Ale celem tego artykułu nie jest szczegółowe zbadanie tego problemu, aby to zrobić, trzeba napisać więcej niż tuzin książek. Jednakże należy uwzględnić kilka ważnych momentów historycznych, które poważnie wpłynęły na dalszy rozwój noży bojowych.
Najważniejsze było pojawienie się broni palnej, która sprawiła, że solidna zbroja była nieskuteczna. Doprowadziło to do szybkiego rozwoju zimnej broni, w tym różnego rodzaju noży bojowych. Ponadto w tym okresie pojawiły się pierwsze europejskie regularne armie masowe. Żołnierz z ciężkim i niewygodnym muszkietem lub dławicą musiał być uzbrojony w zimną broń, najlepiej z wygodniejszym krótkim ostrzem. W XVII wieku powszechnie używano różnych rodzajów pił do metalu, używanych zarówno przez muszkieterów, jak i artylerzystów.
Oprócz bojowników uzbrojonych w broń palną, znaczna część żołnierzy była pikinierami, a jednym z nich była ochrona przed atakami kawaleryjskimi. Ponowne załadowanie pierwszych próbek broni palnej było trudne i dość długie. W XVII wieku piechota zaczęła używać sztyletów myśliwskich lub bagnetów, które po strzale można było włożyć bezpośrednio do lufy broni. Tak więc pierwsze bagnety pojawiły się na polu bitwy, a zwykły piechur mógł wykonać pracę szczupaka i skutecznie przeciwdziałać atakom kawalerii. Pod koniec tego samego wieku, bagietka otrzymuje nową metodę mocowania, która pozwala na przeładowanie broni nawet przy zamkniętym bagnetu.
Bagnety są nadal używane przez prawie wszystkie armie świata, chociaż oczywiście ich rola dzisiaj jest prawie wyrównana. Rozkwit walk bagnetowych nastąpił w XVIII i XIX wieku. Istnieje ogromna liczba wzorów bagnetowych, różnią się one długością, kształtem ostrza i sposobem mocowania do ramion. Przez kilka stuleci projektanci starali się przekształcić bagnet w skuteczny nóż bojowy i uczynić go wygodnym narzędziem. Niestety, połączenie wszystkich tych funkcji w jedną broń jest dość trudne.
Bagnety i noże bojowe z pierwszej i drugiej wojny światowej
Istnieje wiele znanych wzorów bagnetów. Jednym z najbardziej znanych jest czworościenny bagnet na karabin Mosina. Wystąpił w służbie armii rosyjskiej pod koniec 19 wieku, przeszedł z nią pierwszą wojnę światową i brał udział w bitwach wojny secesyjnej. Radzieccy bojownicy Wielkiej Wojny Ojczyźnianej również brali udział w atakach bagnetowych, bagnet "trekhlineyka" przyczynił się znacznie do oczyszczenia naszej ziemi od nazistowskich najeźdźców.
A co z nożami bojowymi? Pierwsza wojna światowa była czasem odrodzenia tej broni. Po zakończeniu wojny manewrowej siły stron przeciwnych ugrzęzły w wojnie pozycyjnej, a tysiące kontynentów okopały kontynent europejski. Starcia często kończyły się walkami wręcz pomiędzy kraterami i labiryntem okopów. Długi bagnet karabinowy absolutnie nie nadawał się do takich bitew.
Większość noży bagnetowych była znacznej długości i dobrze nadawała się do użytku w otwartej przestrzeni. Mogli dźgnąć wroga z parapetu w rowie, bronić się przed kawalerzystami, zadawać ciosy i kłujące ciosy, ale dla działań w ograniczonej przestrzeni byli słabo dopasowani.
Z tego powodu Niemcy często podążali ręka w rękę z zaostrzoną łopatą i rewolwerem, Francuzi wykonywali okopowe noże (wyglądali jak noże używane przez rzeźników do rzeźnika mięsa), a Austriacy uzbrojeni byli w pałki z kolcami. Rosyjskie plastry preferowały kaukaskie sztylety.
Żołnierze przeciwnych stron zaczęli w dużej liczbie, aby samodzielnie wytwarzać noże bojowe okopów.
Aby to zrobić, ostrza bagnetów zostały skrócone lub metalowe pręty (francuski gwóźdź) zostały obrobione i zaostrzone do wymaganej wielkości. Niektóre kraje uczestniczące w konflikcie rozpoczęły przemysłową produkcję noży do wykopów. Wszystkie te próbki zimnych ramion miały podobną charakterystykę: długość ostrza wynosiła około 15 cm, podpórka dłoni na rączce, podwójne lub półtorej ostrzenia i wygodne nakładki na rączce.
Jednym z najsłynniejszych noży bojowych tego okresu jest Amerykański stiletto (Knuckle Knife), na której ramionach zostały wzmocnione mosiężne kostki. Był idealny do pchania, miał wygodną rączkę, która doskonale chroniła palce, kastety służyły jako dodatkowa broń do walki w zwarciu. Jednak te noże bojowe nie nadawały się do cięcia i cięcia, nie można ich było używać jako narzędzia. Nieco później ostrze stylu zostało porzucone i zastąpione ostrzem typu sztylet z dwustronnym ostrzeniem.
Innym znanym nożem bojowym ubiegłego wieku jest angielski sztylet z komandosa Fairbain-sykes. Ostrze tego noża miało styl sztyletu, o długości 175 mm, całkowita długość noża wynosiła 185 mm. Te noże bojowe, długie i wąskie, przeznaczone były przede wszystkim do przeszywania. Fairbain-Sykes miał małą osłonę i rękojeść w kształcie wrzeciona. Nóż mógł wniknąć w ciało ofiary na znaczną głębokość i był łatwy do usunięcia. Jednak używanie go do cięcia lub cięcia było problematyczne. Jeszcze mniej podszedł do narzędzia. Pochwa mogła być przymocowana do elementów myśliwca. Pomimo swojej małej wszechstronności nóż ten był bardzo popularny, był używany w jednostkach i innych armiach. Istnieją nowoczesne repliki Fairbain-Sykes, które zawierają nóż MARK II od Gerbera.
Innym znanym nożem ubiegłego wieku jest fiński. nóż puukko, który był w służbie fińskiej armii. Chociaż ten nóż był uważany za ekonomiczny i bojowy, okazał się doskonały w prawdziwych operacjach bojowych. Ponadto nóż jest idealnie wyważony, co pozwoliło Finom dokładnie go rzucić, zwykle celowali w gardło przeciwnika. Podczas wojny sowiecko-fińskiej, ludzie z Armii Czerwonej byli nauczani, że jeśli Finn machnął ręką ostro, to musisz przechylić głowę: w tym przypadku nóż wpadnie w twardy kapelusz. Puukko świetnie nadaje się do cięcia i kłucia. Jednocześnie fińskie noże bojowe mają wiele wad: konstrukcja uchwytu nie chroni ręki, niewygodna jest dla nich praca z prostym uchwytem, nóż praktycznie nie nadaje się do cięcia stempli.
ZSRR wziął pod uwagę doświadczenia wojny zimowej, aw 1940 r. Wojsko zaczęło wchodzić NR-40 ("nóż harcerski"). Był bardzo podobny do tradycyjnego Finna, choć miał pewne różnice w projekcie. Ten nóż był uzbrojony w jednostki rozpoznawcze i szturmowe Armii Czerwonej.
Nóż miał wąskie ostrze z jednostronnym ostrzeniem, kolbą ze ścięciem i małą osłoną. Rękojeść została wykonana z drewna. Nóż zwiadowczy okazał się bardzo udany, z powodzeniem wykorzystany w czasie wojny, dziś jego kopie są produkowane przy użyciu nowoczesnych materiałów.
Podczas wojny ZSRR wyprodukował kilka udanych modeli noży bojowych, w każdym z nich można z łatwością rozważyć "skandynawskie motywy". Osobno należy powiedzieć o nożu bojowym Wiśnia (NR-43)który pojawił się w 1943 roku. W rzeczywistości była to ulepszona wersja HP-40. "Cherry" otrzymał solidną plastikową rączkę, prostą osłonę i metalowe wykończenia. Projekt okazał się tak udany, jak do tej pory wykorzystywany przez rosyjskie siły specjalne.
Wśród niemieckich noży II wojny światowej należy odnotować nóż "Puma"również nóż wykonany dla pilotów Luftwaffektóry bardzo przypominał próbki wykopu z I wojny światowej. Innym godnym uwagi typem broni składany nóż dla spadochroniarzyPrzyjęty w 1937 r. Został oddany załodze lotniczej i spadochroniarzom. Używał go raczej jako narzędzia, a zasada polegała na tym, że pilot, zawieszony na spadochronie na gałęziach drzew, mógł wyciągnąć ten składany nóż i otworzyć go jedną ręką i przeciąć linie. Brytyjczycy tak bardzo spodobali się jego konstrukcji, że wykonali praktycznie kompletną kopię.
W 1942 r. Amerykańska flota była uzbrojona w nóż Mk IIwyprodukowany przez KA-BAR. Był używany głównie w Korpusie Piechoty Morskiej. Ostrze tego noża bojowego ma formę tradycyjną dla amerykańskich noży "Bowie" i jest dziś w służbie. Mk II jest dobry ze względu na swoją wszechstronność, może być z łatwością używany zarówno jako broń, jak i narzędzie. Amerykanie uważają, że Mk II jest najlepszym nożem bojowym na świecie.
Noże Bayonet i noże bojowe okresu powojennego
Już pod koniec XX wieku stało się jasne, że bagnet to broń elementarna, której praktyczne znaczenie zostało prawie całkowicie utracone. Jednak żadna armia na świecie nie waha się całkowicie go porzucić. Cóż, wojsko zawsze wyróżniało się pewną dozą konserwatyzmu. Po uzbrojeniu większości armii na świecie automatycznymi karabinami (karabinami maszynowymi) znacznie zmniejszyła się waga i rozmiar noża bagnetowego. Ale otrzymał dodatkowe urządzenia (piły, szczypce) - projektanci próbowali zamienić bagnet na narzędzie uniwersalnego żołnierza.
Dla sowieckiej maszyny AK wykonano kilka wariantów noży bagnetowych. Pierwszego z nich otrzymał dopiero w 1953 roku. Ten bagnet nie miał żadnych dodatkowych urządzeń, jego ostrze całkowicie powtórzyło ostrze bagnetu dla karabinu SVT-40. 1978 bagnet dla AK-74 otrzymał nową formę pożyczoną od noża do nurkowania, plastikowego uchwytu i piły na kolbie. Nóż wraz z osłoną może być używany do cięcia drutu, w tym celu na ostrzu został wykonany specjalny otwór.
Recenzje bagnetu dla AK-74 są często negatywne. Jego uchwyt jest niewygodny, niewiele można przeciąć piłą, a ostrze można odciąć. Jednak zamontowany na lufie maszyny doskonale spełnia swoje funkcje i może zadawać głębokie rany. Deweloperzy musieli połączyć trzy funkcje jednocześnie w jedną broń: bagnet, nóż bojowy i narzędzie - wynik nie mógł być doskonały.
W 1989 r. Przyjęto kolejną próbkę bagnetu AK-74 i karabinu maszynowego Nikonov. Znacząco skorygował główne niedociągnięcia swoich poprzedników. Otrzymał inną formę ostrza i rękojeści, a także materiał, z którego wykonana jest osłona i uchwyt.
W 1964 roku armia amerykańska przyjęła bagnet bagnet M7Przeznaczony przede wszystkim do pokonania wroga, a nie do użycia jako narzędzie. Miał symetryczne ostrze sztyletu o długości półtora ostrzenia około 170 mm.
W 1984 roku Bagnet M7 został zastąpiony nowym bagnetem - Ontario M9który jest bardziej narzędziem niż nożem bojowym. Jest z powodzeniem produkowany przez kilka firm i odniósł znaczny sukces komercyjny. Ten bagnet ma ostrze tradycyjnej amerykańskiej formy "Bowie", na kolbie jest metalowa piła, górna część osłony służy do mocowania broni na lufie. Rękojeść ma kształt wrzeciona, jest wykonana ze specjalnego tworzywa sztucznego. Podobnie jak bagnet na AK-74, M9 można łączyć z osłoną, aby przeciąć drut.
Nowoczesne walki i taktyczne noże Rosji
Jeśli mówimy o rozwoju nowoczesnych noży bojowych, możemy wyróżnić dwa dobrze oznakowane trendy. Pierwszym z nich jest przejście z nożami w celu przeżycia, a drugim maksymalne uproszczenie tej broni. Niektóre z nowoczesnych ostrzy mają tak zwaną rękojeść szkieletową lub rączkę z linki, nawiniętą na kilka warstw. Producenci nowoczesnych noży bojowych coraz mniej zwracają uwagę na pchnięcie, ponieważ masowe użycie zbroi sprawiło, że były nieskuteczne. Główny nacisk kładziony jest na uderzenie tnące, które powoduje zmniejszenie długości ostrza, zwiększenie szerokości ostrza, zmniejszenie wielkości osłony.
Poniżej znajdują się najbardziej znane przykłady noży bojowych, stworzonych w ostatnich latach na potrzeby różnych służb specjalnych Rosji.
"Ryś". Wykonano ją w Zlatoust w mieście, w którym przez wieki wytwarzano najlepszą zimną broń Rosji. Klientem "Lynx" był SOBR z miasta Moskwy, nóż został wykonany w trzech modyfikacjach naraz: w walce, nagroda i obywatelskich. Ostrze tego noża jest sztyletem, ma półtorej ostrości. Rękojeść ma kształt wrzeciona, z małą osłoną i metalowym blatem. Forma premium broni jest pozłacana, nóż cywilny ma nieco inną osłonę i tył.
DV-1 i DV-2. Te noże bojowe są wykonywane na zamówienie sił specjalnych Dalekiego Wschodu, różnią się jedynie długością ostrza. DV oznacza "Daleki Wschód". ДВ-1 и ДВ-2 можно использовать не только как оружие, но и в качестве инструмента, они способны выдерживать большие нагрузки. Клинок имеет копьевидную форму и заточку на обухе, гарда и навершие выполнены из стали. Рукоять ножа имеет овальное сечение и выполнена из орехового дерева. Для защиты от бликов и коррозии на сталь клинка и других металлических частей нанесено специальное покрытие. У этих ножей перед гардой находится специальная выемка, позволяющая перехватывать оружие и вытаскивать застрявший нож. Ножны выполнены из натуральной кожи.
"Каратель". Данные тактические ножи изготовлены для специальных подразделений ФСБ России компанией "Мелита-К", которая с середины 90-х годов специализируется на производстве холодного оружия. Есть несколько модификаций этого боевого ножа: "ВЗМАХ-1" и "Маэстро", которые отличаются расположением серрейторной заточки. Также ножи отличаются типом ножен и обработкой поверхности клинка. Кроме того, ножи "Каратель" могут отличаться материалом изготовления рукояти (кожа, пластик, резина).
Нож имеет удобную двухстороннюю гарду, а режущая поверхность снабжена серповидной впадиной, которая значительно увеличивает ее длину. Клинок мощный и широкий, им можно пользоваться в качестве инструмента или применять в виде дополнительной опоры, вполне можно копать. Ножны позволяют крепить "Каратель" на руке, ноге, поясе или предметах экипировки.
Нужно сказать о еще одной разновидности "Карателя" - ноже "ВЗМАХ-3", который специально разработан для саперов. Этот нож, кроме боевого клинка, вмещает в себя стропорез, пилу по металлу и по дереву, пассатижи с кусачками, линейку, три отвертки, гвоздодер, шило, приспособление для зачистки проводов. Такие ножи использовались российскими саперами при обезвреживании взрывных устройств во время теракта на Дубровке.
Боевые ножи "Витязь". Это типичные ножи спецназа, изготовленные по заказу президента "БКБ "Витязь" Лысюка.
Ножи отличаются массивным, тяжелым клинком, с довольно небольшой шириной, который легко проникает в тело на значительную глубину. Нож имеет удобную рукоять, что позволяет легко работать с этим оружием. Офицерская модификация ножа имеет серповидную впадину и рукоять более эргономической формы, что позволяет использовать обратный хват.
"Антитеррор". Это еще один нож, созданный для специальных подразделений ФСБ России. Его клинок имеет листовидную форму, что обеспечивает ему прекрасные секущие свойства. Режущая грань имеет серповидную впадину, обеспечивающее увеличение ее длины при сохранении размеров клинка. На обухе ножа расположена серрейторная заточка, рукоять и гарда удобна для работы и не дает руке соскальзывать.
"Катран". Этот нож имеет несколько модификаций и одна из них может быть использована в качестве подводного ножа.
О подводных ножах следует сказать несколько слов отдельно. Они играют весьма важную роль в работе водолазов, иногда от качества ножа зависит жизнь подводного пловца. Правда, задокументированных случаев подводных поединков на ножах нет, но для этого инструмента под водой и так найдется много работы.
Нож боевого пловца должен соответствовать сразу многим требованиям. Он должен быть длинным, чтобы им можно разрезать тросы, ремни, кабели и бороться с одним из главных врагов подводных пловцов - с сетями. Для этих же целей нож водолаза в обязательном порядке оснащается волнообразной заточкой. Такой нож не должен давать бликов, которые могут выдать пловца. Относительно пилы на клинке мнения расходятся: некоторые авторы считают, что она нужна, другие же доказывают, что волнообразной заточки достаточно. Аналогичная ситуация и относительно разрывного крюка, часть экспертов считает его абсолютно бесполезной деталью.
Подводный нож обязан удобно лежать в руке, даже облаченной в специальную перчатку, и иметь надежный страховочный ремешок. Подводный нож должен иметь возможность крепиться на разных участках тела водолаза: на ногах, руках, поясе. Кроме того, большую проблему представляет коррозия, которую вызывает морская вода. Для борьбы с ней производители используют различные добавки в сталь, специальное покрытие клинка, а также изготовление ножей из титановых сплавов.
Подводный боевой нож "Катран-1" имеет полуторную заточку и волнообразную пилу на обухе. На корневой части клинка снизу расположен разрывной крюк, а также серрейторная заточка. Клинок имеет небольшую гарду и рукоять, выполненную из резины. Все металлические части покрыты хромом.
"Катран-1С" - сухопутный боевой нож, он отличается от подводной модификации сталью, из которой выполнен клинок и его формой. Все металлические части ножа имеют антибликовое покрытие.
Существует еще и гражданская версия этого ножа.
"Шайтан". Он разработан в 2001 году по заказу МВД России. Существует две модификации этого боевого ножа, которые отличаются конструкцией своей рукояти. Это кинжал с узкой листообразной формой клинка и двухсторонней заточкой. В корневой части клинка с двух сторон расположена серрейторная заточка. Рукоять выполнена из специально обработанной кожи. "Шайтан" отлично сбалансирован, и его можно использовать для метания, нож выдерживает до 3 тыс. бросков. Металлические части ножа имеют антибликовое покрытие.
"Акела". Разработан по заказу российского СОБРа, предназначен для применения в условиях города. Узкий клинок имеет двухстороннюю заточку и кинжальную форму. Есть небольшая гарда, рукоять изготовлена из резины. Все металлические части ножа имеют антибликовое покрытие.
"Смерш-5". Это боевой нож, созданный для разведывательных (ГРУ МО России) подразделений российской армии. Прообразом его стал знаменитый нож НР-40. Клинок имеет традиционную форму финского ножа, что обеспечивает высокую проникающую способность и хорошие режущие свойства. Есть небольшая гарда, которая не дает руке скользить во время нанесения колющих ударов.
"Гюрза". Этот боевой нож был создан для спецподразделений ФСБ России. Имеет клинок кинжальной формы и полуторную заточку. На обухе расположен серрейтор.
"Кобра". Данный нож разработан по заказу российского СОБРа. Клинок узкий, кинжальной формы с двухсторонней заточкой, с удобной гардой и рукоятью. Форма лезвия позволяет наносить этим ножом не только колющие, но и режущие удары.
"Взрывотехник". Этот нож создан специально для саперных подразделений ФСБ России. Он имеет большую длину клинка (180 мм) и может использоваться в качестве боевого оружия и инструмента при работах с взрывоопасными предметами. Заточка ножа двухсторонняя, на одной стороне расположен мелкий серрейтор. Рукоять выполнена из дерева, имеет металлическое навершие.
Боевой нож "Эльф". Он был разработан в Климовске на ЦНИИТочмаш специально для подразделений ГРУ МО. Нож имеет довольно узкий клинок с односторонней заточкой и фальшлезвием на передней части обуха. Сразу за ним идет участок с волнообразной заточкой, который существенно повышает боевую эффективность "Эльфа". Металлические части ножа покрыты черным хромом, в рукояти есть полость, в которой находятся предметы НАЗ.
Нож "Басурманин". Он был изготовлен для подразделений ГРУ МО в начале 90-х годов. Это типичный нож для выживания. Имеет прямой кинжаловидный клинок с односторонней заточкой и вороненым лезвием. Рукоять ножа также выполнена из стали, на нее нанесена насечка. Внутри рукояти находится полость, в которую помещаются предметы первой необходимости. Ножны "Басурманина" имеют приспособления для резки проволоки, пилу по дереву и металлу, отвертку и гаечный ключ.
"Оборотень". Это складной нож, который можно использовать в качестве боевого оружия и инструмента. Две складные ручки ножа скрывают целый набор инструментов: две пилы, открывалку, отвертку и гвоздодер. Нож можно использовать в качестве кусачек. Подобный складной нож является больше инструментом, чем боевым оружием.
Иностранные боевые ножи
Европейские страны имеют давние и богатые традиции разработки и изготовления холодного оружия, в том числе и боевых ножей. Сегодня в США и Европе десятки частных компаний занимаются изготовлением холодного оружия на заказ государственных силовых структур, а также для коммерческой продажи частным лицам, среди которых боевые ножи пользуются особой популярностью. Мы рассмотрим только некоторые образцы (самые известные) боевых и тактических ножей иностранного производства, ибо ассортимент их действительно огромен.
Ka Bar Next Generation Fighter. Во время рассказа о боевых ножах Второй мировой войны мы уже писали о знаменитом американском ноже Мк II KA-BAR, нож Next Generation Fighter - это, по сути, современная реплика легендарного оружия, созданная с использованием последних материалов и технологий. Название переводится как "боец следующего поколения". Этот нож имеет массивный клинок, одностороннюю заточку, удобную гарду и ручку, изготовленную из термопласта.
Camillus Jet Pilots Survival Knife. С 1957 года Camillus - основной боевой нож американских летчиков. Он часто спасал жизнь пилотов в джунглях Индокитая и песках Ближнего Востока. Это скорее нож для выживания, чем боевое оружие. В 2003 году появилась современная модификация этого оружия - A.S.E.K. Survival Knife System (Ontario). Этот нож сделан с использованием наиболее продвинутых технологий и материалов и с учетом полувекового опыта использования ножа Camillus.
Клинок A.S.E.K. Survival Knife System сделан из стали, которая минимально подвержена коррозии, рукоять выполнена из прочного и практичного пластика. На обухе ножа находится пила, которая может справиться и с деревом, и с авиационным алюминием. На навершие сделан выступ для разбивания стекла и пластика. На гарде есть отверстие, которое позволяет превратить нож в наконечник копья.
Ontario Mk.3 Mod.0 Navy Seal Knife. Этот боевой нож изготовлен для флота США и Корпуса морской пехоты. Его предшественником является все тот же Mk.1 Ka-Bar, но форма ножа и материалы, из которых он сделан, сильно отличаются. Скос обуха заточен, на его верхней части имеется пила с довольно крупными зубцами. Гарда прямая, а рукоять удобная пластиковая, из того же материала изготовлены и ножны. Навершие вполне можно использовать в качестве молоткаили для нанесения ударов в бою. Этот боевой нож чрезвычайно эффективен для нанесения колющих ударов.
Ontario SP15 LSA. Этот боевой нож больше напоминает знаменитые кинжалы Второй мировой войны. В отличие от большинства кинжалов, SP15 вполне можно использовать для нанесения режущих ударов, форма его клинка несимметричнаи отлично подходит для этой цели. Значительную часть обуха клинка занимает крупный серрейтор, рукоять пластиковая, есть большое металлическое навершие и небольшая гарда.
Eickhorn Kampfmesser 2000. Этот нож, созданный компанией Eickhorn-Solingen Ltd., был принят на вооружение Бундесвера в 2001 году. Любопытна форма клинка этого ножа, она напоминает традиционные японские боевые ножи. Кроме "японской" формы, нож имеет одностороннюю заточку, спуски, достигающие практически трети ширины клинка, серрейторную заточку, которая занимает половину режущей кромки. Значительная толщина клинка позволяет использовать нож в качестве инструмента, не опасаясь сломать его. Есть гарда, рукоять выполнена из пластика, с мощным навершием.
