Pełny rozwój współczesnej cywilizacji byłby niemożliwy bez broni palnej. Na pewnym etapie historii broń stała się stałym towarzyszem człowieka, skutecznym narzędziem walki i narzędziem do polowania. Pomimo tego, że obecnie na polu bitwy dominują strzeliste beczki, broń gładkolufowa nadal jest głównym narzędziem do polowań. Nowoczesny karabin myśliwski jest już daleki od broni używanej przez naszych przodków. Dzięki nowym technologiom strzelnica znacznie się zwiększyła, zwiększyła się dokładność strzału. Arsenał myśliwski jest dziś reprezentowany przez obszerny zakres modeli próbek różnych kalibrów, przeznaczony do określonego rodzaju polowania.
Najważniejsze funkcje
Pierwsze próbki broni palnej były bronią o gładkim otworze. Kula lub strzał podczas strzału został po prostu wypchnięty przez gazy prochowe z niego w kierunku celu. Dokładność w tym samym czasie pozostawiała wiele do życzenia: strzały były niedokładne, a zasięg pocisku był niewielki. Muszkiety, jedzenie i sos były początkowo znacznie gorsze w zakresie strzelania z łuków i kuszy, nie wspominając już o szybkości ognia.
Pomimo faktu, że pomysł grzebania w lufie powstał niemal równocześnie z pojawieniem się pierwszych wersji broni palnej, pistolety i pistolety z gładkimi beczkami musiały decydować o swoim losie na polu bitwy przez ponad 400 lat. Poprawiono system załadunku, lufy dział miały bardziej idealną formę, zwiększając balistykę broni małokalibrowej. Wszystkie te działania przyczyniły się do poprawy taktycznych i technicznych cech broni gładkolufowej. Jeśli chodzi o inne dziedziny zastosowania - polowania, tutaj broń myśliwska gładko-sięgająca osiągnęła szczyt swojej świetności!
Rusznikarze z całego świata rywalizowali ze sobą, tworząc najróżniejsze rodzaje i próbki tego sprzętu. Z biegiem czasu rozwinęły się nawet własne kierunki rozwoju broni - produkcja karabinów myśliwskich. Często broń była nie tyle narzędziem do polowania, co dziełem sztuki. Był sposób na zbieranie broni myśliwskiej. Oddzielne próbki do zbierania strzelby myśliwskiej są bardzo drogie.
Obecnie broń gładkolufowa jest najczęstszym rodzajem broni, posiadającym więcej cywilnego użytku społecznego i domowego. Ten rodzaj uzbrojenia obejmuje pistolety jednolufowe i dwuprzęsłowe różnych typów i modyfikacji, karabiny powietrzne i pistolety. Nie zaniedbuj wysokich walczących karabinów, policyjnych i paramilitarnych jednostek. Jednak głównym zakresem stosowania gładkiej łodygi jest polowanie. W przeciwieństwie do starego karabinu, ładowanego przez lufę i strzelającego za pomocą mechanizmu zapłonu, nowoczesne bronie są wygodne, praktyczne i skuteczne.
Należy zauważyć jedną oczywistą zaletę myśliwskich działek gładkolufowych. W porównaniu z pociskami, broń z gładką lufą może wystrzelić pocisk i wiele pocisków (strzał lub kanister). Ze względu na rozproszenie pocisków zwiększa obszar uderzenia podczas strzelania z bliskiej odległości. Ta jakość jest szczególnie ważna przy polowaniu na grę mobilną. Gładki karabin wybacza drobne błędy w celowaniu. Ponadto natura lufy pozwala tej broni na rozwiązywanie różnych zadań podczas polowania. Możesz wyposażyć swój kufer w pocisk kalibru lub polować na ptasie gry przy użyciu drobnych ładunków.
Historia poprawy broni gładkolufowej
Wraz z utratą pozycji głównego rodzaju broni ręcznej na polu bitwy, pistolety gładkoobrotowe nie straciły na aktualności. Wręcz przeciwnie, to właśnie jako broń myśliwska zaczęto ulepszać i rozwijać tę broń. Impuls do szybkiego postępu dał gładką broń typu Winchester. W 1897 r. Firma Browning rozpoczęła produkcję karabinów myśliwskich 12-karabinowych, które później stały się prototypem strzelby typu pump-action. Napełnianie Winchester przeprowadzono za pomocą charakterystycznego ruchomego przedramienia, przesuwającego się w płaszczyźnie podłużnej.
Pistolety do pomp
Przy projektowaniu karabinu z pompą ręczną trzeba było przesunąć do przodu i do tyłu, aby przeładować. Winchesters były wykorzystywane nie tylko do polowań, ale także jako regularna broń jednostek policji. Wysoka skuteczność walki sprawiła, że ta strzelba stała się jednym z najpopularniejszych rodzajów broni gładkolufowej wykorzystywanej w amerykańskim segmencie cywilnym. Wygodny system załadunku i olbrzymia siła ognia Winchesterów z próby z 1897 r. Poważnie naciskały na podwójne systemy na rynku broni myśliwskiej. Rozprzestrzenianiu tego typu broni sprzyjały nie tylko doskonałe walory bojowe, ale także wysoka charakterystyka operacyjna.
Już w nowej formie strzelba powraca na pole bitwy. Model Winchester M1897 z początkiem pierwszej wojny światowej został przyjęty przez armię amerykańską, otrzymując nową nazwę Trench Gun Model 1917. Model amerykański służył jako prototyp dla całej klasy broni gładkolufowej. Za amerykańskim Winchester zaczęto produkować karabiny o podobnym wyglądzie. Podstawą gamy modeli były Winchester 1300, Remington 870 i Mossberg 590, pistolety gładkoobrotowe, które były popularne wśród myśliwych i uzbrojone w jednostki policyjne.
Główną zaletą pistoletów pompowych była niezawodność. Karabin mógł używać wkładów o dowolnej mocy, naładowanych albo kanistrem albo gumowym pociskiem. W związku z tym strzelec z taką bronią był w stanie rozwiązać szerszy zakres zadań taktycznych. Wady strzelb typu "pump action" obejmują niewystarczającą szybkostrzelność, która została określona nie przez mechanizm ładowania, ale przez umiejętności i umiejętności strzelca. Jednak nie przeszkadza to, aby ten typ broni pozostał popularny w naszych czasach.
Samozaładowcze pistolety z gładkim otworem
Innym typem broni gładkolufowej, która jest nadal poszukiwana na rynku sprzętu łowieckiego, są samozaładowcze produkty. Do przeładowywania tutaj, tak jak w broni automatycznej, używana jest energia gazów proszkowych lub energia odrzutu. Na przykład modele takie jak Saiga-12 i Remington 11-87 mają systemy ładowania oparte na wykorzystaniu gazów proszkowych. W przeciwieństwie do pistoletów pompowych, odrzut karabinu samozaładowczego jest znacznie mniejszy, co znacznie poprawia dokładność strzelania. Ważnym czynnikiem jest większa szybkostrzelność karabinów samozaładowczych. W niewielkiej odległości strzelanie z samobieżnego karabinu myśliwskiego gładkolufowego jest o wiele bardziej skuteczne.
Jednak produkty samozaładowcze nie są szeroko rozpowszechnione wśród myśliwych. Podlega słabej niezawodności i dość skomplikowanej operacji. W przypadku potrzeb wojskowych taki system został uznany za najbardziej efektywny i wydajny. Niektóre próbki, takie jak włoski karabin FN Auto-5 i Benelli M4, są aktywnie wykorzystywane przez jednostki armii armii amerykańskiej, brytyjskiej i włoskiej.
Próby stworzenia kombinowanej broni gładkolufowej nie powiodły się. Pistolety wyposażone w dwa mechanizmy przeładunkowe w tym samym czasie, ręczne i automatyczne wyróżniały się wysoką masą i wysokimi kosztami. Takie próbki są wykorzystywane w ograniczonym zakresie przez jednostki policji, jako broń sportowa i jako broń samoobrony.
Najczęściej spotykany wśród połączonych modeli jest amerykański model Atchisson Assault Shotgun AA-12. Ta broń może strzelać zarówno pojedynczymi strzałami, jak i seriami. Charakterystyczną cechą tego modelu jest wyjmowany magazyn bębnowy, zaprojektowany na 20 rund.
Taktyczne, techniczne i konstrukcyjne cechy pistoletów gładkolufowych
Broń gładkolufowa, a także broń gilotynowa, są dziś reprezentowane przez produkty high-tech. Lufa może być wykonana z tej samej średnicy lub mieć różne średnice na początku i na końcu. Odpowiednio, pnie mają stałe lub zmienne zwężenie pnia. Jeśli średnica beczki na końcu jest mniejsza niż na początku, nie można strzelać z tej broni.
Kula jako amunicja myśliwska stosowana jest tylko w modelach, których lufy nie mają zwężenia wylotowego. W skrajnych przypadkach wolno używać pocisków na pistolety, gdzie dławik ma minimalne parametry (0,3-0,5 mm).
Najbardziej powszechnym elementem w konstrukcji strzelby myśliwskiej jest cylindryczna lufa, która nadaje się do strzelania zarówno pociskami, jak i licznymi pociskami. Jedyną wadą takiej broni jest to, że podczas strzelania strzałem lub strzałem dokładność strzelania z odległości znacznie wzrasta.
Na marginesie: Pistolety z beczkami, w których zwęża się kufa o 1,25 mm, mają najlepszą dokładność walki, gdy używa się ułamka średniej średnicy, nr 6 i 7.
W niektórych próbach karabinów myśliwskich proponuje się użycie specjalnych dysz lufowych. Może to być dławik, cylindry i poluchok. Dysze zostały zaprojektowane w celu poprawienia dokładności strzelania przy użyciu niewielkiej frakcji.
Wszystkie karabiny myśliwskie są dziś podzielone na klasy według następujących parametrów:
- obecność lub nieobecność wymiennego sklepu;
- rodzaj sklepu;
- sposób na przeładowanie broni;
- kaliber
Karabin myśliwski może być jednostrzałowy lub automatyczny, samozaładowy. Odpowiednio, pistolet może różnić się typem sklepu, który może być rurowym cylindrem lub pudełkowym. Karabiny myśliwskie również różnią się przeładowaniem. Najpowszechniejszą metodą jest pęknięcie tułowia, tj. ładowanie za pomocą zamka. Wśród innych metod przeładunku są znane mechanizmy podłużnie ślizgowe (pistolety pompowe), mechanizmy samozaładowcze i pistolety z obrotową zasadą ładowania.
Ważną rolę odgrywa także kaliber broni myśliwskiej o gładkich otworach. W przypadku strzelb myśliwskich kaliber jest zwykle oznaczony liczbą odpowiadającą liczbie pocisków wyrzuconych z jednego funta ołowiu (453,59 g). Innymi słowy, im mniejsza średnica cylindra, tym więcej pocisków uzyskanych z kontrolnej masy ołowiu.
- Kule do strzelb mają kulisty kształt o średnicy równej średnicy cylindra w środkowej części. Na przykład: 20 skrajni, odpowiednio, ma mniej niż 10 skrajni, a 16 skrajni ma mniej niż 12 skrajni;
- Do broni myśliwskiej używane są naboje, których kaliber zawiera dane dotyczące długości rękawa. Na przykład: 12/70 to kaseta myśliwska kalibru 12 o długości rękawa 70 mm;
- Dzisiaj najczęstsze naboje myśliwskie o długości rękawa 70; 76 i 89 mm (Magnum Super Magnum).
Wśród próbek karabinów myśliwskich najbardziej popularne są modele 12 kalibrów, jednak często można znaleźć próbki o wymiarach 16, 20, 24, 32, a nawet 36 kalibrów. Kaliber .410, który jest używany przez karabinki Saiga, które są popularne wśród myśliwych, stał się szeroko rozpowszechniony w Rosji.
Jeśli mówimy o liczbach rzeczywistych, to karabin kalibru 12 ma lufę o średnicy 18,3 mm. Strzałowi z takiej broni towarzyszy znaczny zwrot. W nowoczesnych modelach udało się uzyskać zrównoważony odrzut, łącząc masę broni z ilością ładunku i masą pocisku. System doładowania również odgrywa rolę w zmniejszaniu sił odrzutu.
Wady i zalety
Pomimo tego, że współczesnego polowania nie można sobie wyobrazić bez broni gładko-rdzeniowej, ten rodzaj broni ma swoje wady, które wynikają z parametrów technicznych i fizycznych. Strzelby nie mogą się pochwalić długim zasięgiem ognia. W warunkach polowych karabin myśliwski z gładkim otworem umożliwia skuteczne strzelanie na odległość nie większą niż 50-70 m. Podczas strzelania na duże odległości, kanister lub strzały uwolnione z karabinu rozpraszają się i tracą swoją niszczącą siłę. Strzelając kulą, możesz zwiększyć strzelanie o 2-3 razy. Maksymalny zasięg skutecznego strzelania pocisku podkalibrowego sięga 200 m.
Możliwości taktyczne strzelca uzbrojonego w broń gładkolufową są znacznie zawężone ze względu na dużą masę i duży rozmiar wkładów myśliwskich. Rozmiar nabojów ogranicza amunicję noszoną przez myśliwego i odpowiednio zmniejsza pojemność magazynu w modelach samozaładowczych.
Jednak wymienione wady tego rodzaju broni bledną przed jej możliwościami. Do strzelania z "gładkich kulek" można używać nie tylko pocisków, kanisterów i strzałów, ale także innych rodzajów amunicji. Dotyczy to zwłaszcza nie traumatycznych rodzajów amunicji, takich jak pociski gumowe i granaty napełnione gazem. W specjalnych dywizjach i na policji, szeroko stosowane są potężne wkłady ekspediujące, zaprojektowane do usuwania przeszkód. Cechy te znacznie zwiększają zakres taktycznego wykorzystania broni gładkolufowej, w tym nie tylko cywilnego charakteru użytkowania, ale także wysoce wyspecjalizowanego.
Podsumowując
Dobrze znane karabiny myśliwskie z pojedynczą lufą i podwójną lufą są bezpośrednimi potomkami pierwszych próbek broni palnej. Ale mimo wieku, broń gładkolufowa nie straciła na znaczeniu. W nowoczesnych warunkach strzelby stały się głównym narzędziem myśliwskim i skutecznym narzędziem dla sił specjalnych. W krajach zachodnich, zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych, gdzie praktykuje się swobodną sprzedaż broni, samozaładowcze karabiny i karabiny samozaładowcze są bardzo popularne jako broń do samoobrony.
W przypadku polowań strzelba jest uważana za najlepszą opcję. Ta broń może być równie skutecznie własnością początkującego łowcy amatorów i zawodowego myśliwego. Dla każdego rodzaju polowania lepiej jest mieć własną lufę, dostosowaną do niezbędnej odległości i zaprojektowaną do użycia określonego typu amunicji. Na przykład, do polowania na dziki i łosia pasuje do 12 gauge. Podczas polowań na ptaki łowne lepiej jest używać karabinów myśliwskich kalibru 20 kalibru.
Jak każdy typ broni palnej, gładka kość wymaga pewnej ostrożności. W odróżnieniu od broni palnej, karabiny myśliwskie wymagają regularnego czyszczenia. Zgodność z zasadami działania broni zapewnia nie tylko dobre polowanie, ale także zwiększa poziom bezpieczeństwa strzelca.
