Administracja zakładu Zelenodolsk nazwanego imieniem Gorkiego poinformowała, że w okresie od 2018 do 2021 r. Przedsiębiorstwo planowało zbudować pięć małych statków rakietowych typu Corvette, projekt 22800 Karakurt. W zakładzie produkującym statki "Pella" w Leningradzie mają powstać jeszcze trzy statki, a drugi będzie produkowany w zakładach stoczniowych Feodosia "Więcej". Trzy kolejne małe statki rakietowe zostaną zbudowane przez firmy Pella i More.
Przy budowie kolejnych sześciu statków jeszcze nie podjęto decyzji. W ten sposób Floty Czarnomorskie, Bałtyckie i Pacyfiku otrzymają godną rekrutację osiemnastu małych rakiet typu "Karakurt". Pierwszy z nich, statek patrolowy o nazwie "Hurricane", może pojawić się w służbie Floty Czarnomorskiej w ciągu najbliższego roku. Kolejne statki również nazywały już nie mniej groźnymi nazwami - "Typhoon", "Flurry" i "Storm"
Mały statek rakietowy projektu 22800 "Karakurt"
Małe statki rakietowe typu "Karakurt" zostały opracowane przez St. Petersburg Almaz Central Design Biuro "Central Marine Design Bureau" jako alternatywna wersja statków w projekcie 21631 "Buyan-M". Projekt ten powstał zaledwie pięć lat wcześniej przez Biuro Projektowe w Zielenodolsku. W związku z tym budowę tych "Buyans" prowadzi również przedsiębiorstwo Zelenodolsk. Flotylla Kaspijska i Flota Czarnomorska mają już pięć takich statków. Ponadto w budowie są kolejne cztery. Zaplanowano, że "Kupcy" będą budowane w ilościach do dziesięciu sztuk. Ze względu na fakt, że pierwszeństwo otrzymał "Karakurt", ostatni dziewiąty mały rakietowy statek projektu 21631 zaczął być montowany w kwietniu 2018 roku. Po ośmiu miesiącach możliwe było uruchomienie serii "Karakurt".
Unikalne IRA nowej generacji projektu 22800
Jeśli chodzi o broń szturmową tych dwóch łodzi, jest ona w przybliżeniu taka sama. Prawie te same cechy i posiada statek wartowników tej samej klasy "Hurricane". Przesunięcie obu łodzi nie jest zbyt duże, jednak "Buyan-M" jest uważany za statek klasy "rzeka-morze". Pewnie czuje się zarówno w ujściach Wołgi, jak iw wodach Morza Kaspijskiego. Jednak ze względu na niską zdolność żeglugową nawet przestrzenie stosunkowo małego Morza Czarnego będą zbyt duże. "Karakurt" został zaprojektowany jako statek do działania w otwartych teatrach morskich.
Jak wada stała się zaletą rosyjskiego przemysłu
Nie tak dawno temu dodano kolejną wadę tego projektu. W związku z wprowadzeniem przez państwa zachodnie sankcji przeciwko państwu rosyjskiemu niemiecki producent silników "Buyanov" postanowił zaprzestać dalszej współpracy i odmówił dostarczenia nam silników. Ale szybko znaleźli zamiennik. Zielonodolscy stoczniowcy zaczęli nabywać podobne 16-cylindrowe silniki od przedsiębiorstwa Kolomna i petersburskiego zakładu Zvezda.
Chwała rosyjskiej broni przetoczyła się po świecie
Jesienią 2017 roku Buranam-M zdołał grzmotnąć na cały świat. Cztery statki z Flotylli Kaspijskiej - Uglicz, Sviyazhsky Grad i Velikiy Ustyug - małe statki rakietowe, a także krążownik rakietowy Dagestan, wystrzeliwały cele używając pocisków samosterujących Calibre. Masowy strajk rakietowy został zadany na stanowiskach organizacji terrorystycznej ISIL (zakazanej w Federacji Rosyjskiej), które znajdowały się w odległości około półtora tysiąca kilometrów od miejsca startu.
O zasięgu i dokładności strzelania bojowego, wyprodukowanego przez rosyjskie okręty, w mediach światowych omawianych przez prawie tydzień. Niemniej jednak nie jest to wszystko, do czego zdolna jest rakieta tej klasy, ponieważ maksymalny zasięg ich lotu może osiągnąć ponad dwa i pół tysiąca kilometrów.
Na ramionach małego statku rakietowego "Karakurt" są te same rakiety, mianowicie "Kaliber-NK". Ponadto są one również używane ponaddźwiękowe pociski przeciw okrętom "Onyx", którego strzelnica ma pięćset kilometrów. Statek jest również uzbrojony w automatyczną instalację artyleryjską o kalibrze 100 mm lub 76 mm. Sprzęt obrony powietrznej jest wyposażony w kompleks artyleryjski rakiet przeciwlotniczych 3M89 "Palash".
Wieloradowa radarowa stacja wieloradaniowa z czterema stałymi antenami macierzowymi, a także stacja o wysokiej wydajności optycznej, zapewnia szeroki zakres możliwości wykrywania wszystkich celów przez całą dobę i przez całą dobę, co może nawet zagrozić statkowi. Mogą to być na przykład samoloty, śmigłowce, pociski samosterujące, a nawet drony. Otwieranie ognia w celu pokonania tych celów można wykonać w odległości do dziesięciu kilometrów i na wysokości do pięciu kilometrów. Tryb działania całego kompleksu jest automatyczny.
Wyposażanie statków w elektroniczne stacje bojowe
IRA "Karakurt", projekt 22800 statków, to statki do operacji w strefie bliskiego zasięgu o zasięgu do 2500 mil i autonomii do piętnastu dni. Łódź o pojemności ośmiuset ton ma sześćdziesiąt metrów długości, dziesięć metrów szerokości i 4 metry zanurzenia. Prędkość osiąga trzydzieści węzłów.
"Karakurt", a także "Buyan-M", został stworzony w celu zastąpienia małych statków rakietowych "Gadfly" projektu 1234. Wiele ich modyfikacji wydano w latach 1967-92. W sumie zbudowano czterdzieści siedem statków, ale teraz pozostało ich tylko dwanaście.
"Gadflies" opracowane przez "Diamond" wyglądały znacznie bardziej imponująco niż "Karakurty" pod względem właściwości jezdnych. Tak więc prędkość "Gadfly" osiągnęła do 35 węzłów, a zasięg - do 4000 mil. Jednak przestarzałe moralnie i fizycznie uzbrojone w te wszystkie zalety zmniejszają się do zera. Gadfly jest uzbrojony w Malachite, sześć pocisków przeciwpancernych P-120 o maksymalnym zasięgu do stu dwudziestu kilometrów, co jest znacznie gorsze od ośmiu Calibram-NK lub Onyx.
Unikalność nowego małego statku rakietowego
Jurij Borisow, wiceminister obrony, kładąc czwarty mały statek rakietowy na projekcie 22800 pod koniec lipca ubiegłego roku w stoczni Pella, powiedział: "Nie ma statków o podobnej klasyfikacji na świecie." Projektanci KB "Almaz" udało się zlokalizować wiele potężnych broni w małej przestrzeni "Karakurt". Nawiasem mówiąc, tę broń można nazwać strategiczną, ponieważ każdy pocisk kalibru może być wyposażony w głowicę nuklearną.
Promień działania uzbrojenia rakietowego Karakurts w flotach Morza Czarnego i Bałtyku, a także flotylla kaspijska, obejmuje region Bliskiego Wschodu i prawie cały kontynent europejski. Jeśli zdecyduje się doprowadzić te statki do Floty Pacyfiku, wówczas prawie cała półkula wschodnia w północnej połowie zostanie zamknięta.
Kto w klasie porównuje "Karakurt": zachodnie modele statków
Według wielu ekspertów wojskowych "Karakurt" ze swoją uderzającą mocą wyprzedza wszystkie współczesne odpowiedniki.
Z "Karakurtami" można porównać tylko jedną korwetę na tej planecie - poza tym wydaną do tej pory w jednym egzemplarzu. Jest to ostatni statek z serii wielofunkcyjnych szwedzkich korwet, takich jak "Visby". Został oddany do użytku przez szwedzkie siły morskie wiosną 2013 roku.
Jego przemieszczenie wynosi sześćset czterdzieści ton, jego długość wynosi siedemdziesiąt jeden metrów, a szerokość wynosi prawie dziesięć i pół metra. Przy prędkości trzydziestu pięciu węzłów jego zasięg wynosi dwa tysiące trzystu mil. Zbudowali statek z wymaganiami technologii stealth. Pierwsze cztery seryjne korwety zaprojektowano przede wszystkim jako statki przeciwpodwodne. Piąty ma osiem poddźwiękowych pocisków przeciw okrętowych o zasięgu do dwustu kilometrów.
Izraelski odpowiednik - "Eilat"
Istnieje również analogia izraelska, ale również wydana w jednym egzemplarzu. Mówimy o Eilat, korwecie rakietowej. Marynarka wojenna Izraela uruchomiła go w latach dziewięćdziesiątych. Ma przesunięcie tysiąca dwustu siedemdziesięciu pięciu ton, długość osiemdziesięciu pięciu metrów, szerokość prawie dwunastu metrów. Gdy zasięg w trybie ekonomicznym może wynosić trzy i pół tysiąca mil, a jego maksymalna prędkość wynosi trzydzieści trzy węzły.
Uzbrojenie "Eilat" również nie osiąga poziomu "Karakurt". Izraelskim projektantom udało się umieścić na pokładzie korwety amerykańskie pociski przeciwpancerne "Harpoon" o zasięgu do stu trzydziestu kilometrów i masę głowicy o wadze dwustu dwudziestu siedmiu kilogramów, a statek ma również dodatkową broń przeciw okrętom.
Obrona przeciwlotnicza jest wyposażona w system rakiet przeciwlotniczych Barak z 32 pociskami w amunicji, których zasięg sięga dziesięciu kilometrów. "Eilat" dysponuje pistoletem szybkostrzelnym 20 mm do strzelania na odległość do 1,5 kilometra.
Projekt 22800 - element ekonomiczny
Statki rakietowe o pojemności mniejszej niż 1000 ton są niemal wyjątkową rosyjską osobliwością. W rezultacie "Karakurt" można porównać tylko z bardziej solidnym wyposażeniem. Pod względem funkcjonalności i zasięgu przewyższa nasze korwety, ale pod względem broni perkusyjnej i mocy nie docierają one do rosyjskich statków. Jednocześnie broń przeciw okrętom podwodnym, a także helikoptery lub drony zwiększają przeżywalność statków o bardziej znacznym przemieszczeniu.
Istnieje jednak wada monety - koszt ich budowy i eksploatacji, który jest niezwykle ważny dla obecnej rosyjskiej rzeczywistości. Cokolwiek to było, ale zgodnie z klasycznymi parametrami "ceny i jakości", "Karakurt" okazał się być doskonałym statkiem rakietowym, być może nawet światowym liderem.
Niemiecka korweta "Brunszwik"
Bardziej masywny w masie jest niemiecki projekt Corvette K130. Uruchomienie Braunschweig w 2013 r., Piątym statku z tej serii korwety, oznaczało zakończenie jego wydania. Statki tej serii mają przemieszczenie tysiąca ośmiuset czterdziestu ton, długość do dziewięćdziesięciu metrów, wyposażone w helikopter na pokładzie. Korweta ma torpedy przeciw okrętów podwodnych, system rakiet przeciwlotniczych, bliźniaczą 27-mm działko przeciwlotnicze i 76-milimetrowe mocowanie artyleryjskie.
Główną bronią szturmową, podobnie jak Szwedzi, jest RBS 15M Mk3. Jednak jednostki rakietowe o połowę mniej - tylko cztery. Braunschweig ma taki sam zasięg jak Karakurt - do dwóch i pół tysiąca mil, ale ma wolniejszą prędkość dwadzieścia pięć węzłów.
Niszczyciele amerykańskie
Nie małe rzeczy i amerykańska flota. Najmniejsze statki rakietowe, zbudowane w liczbie sześćdziesięciu dwóch jednostek, to niszczyciele, uzbrojone w które są sterowane bronie rakietowe projektu Arly Burke. Statki te mają zasięg sześciu tysięcy mil i przemieszczenia do dziewięciu tysięcy ton. Mając długość stu pięćdziesięciu metrów, wysokość czterdziestu pięciu metrów ma prędkość do trzydziestu dwóch węzłów.
Uzbrojenie przeciwczołgowe jest wyposażone w 8 pocisków "Harpoon". Niszczyciele mają przeciwlotnicze systemy rakietowe z artylerią (przeciwlotniczą i konwencjonalną) i bronią przeciw okrętom podwodnym (pociski, torpedy i miny), a także helikopterem.
W razie potrzeby można je wyposażyć w dobrze znane "tomahawki", pociski cruise o pojemności od ośmiu do sześćdziesięciu sztuk. Oczywiście solidna broń - ale poddźwiękowa, mająca zasięg do tysiąca sześciuset kilometrów. Jednak jest tylko nieznacznie gorszy od "Calibram" pod względem szybkości, dokładności i zasięgu, zarządzanie tą bronią jest powierzone szeroko reklamowanemu systemowi Aegis.
