Amunicja

Ostatnio media coraz częściej słyszą o amunicji kasetowej. Wzmianki odnoszą się zazwyczaj do walk na wschodzie Ukrainy, a także do konfliktu obywatelskiego w Syrii. Najczęściej wymieniane bomby w samolocie. W tym przypadku dziennikarze nie zmęczyli się, aby przypomnieć, że tego rodzaju amunicja jest zabroniona i odnosi się do tak zwanej nieludzkiej broni.

Pojawienie się tak potężnej broni, jak bomba atomowa, było wynikiem interakcji czynników globalnych o charakterze obiektywnym i subiektywnym. Obiektywnie jego tworzenie było spowodowane szybkim rozwojem nauki, która rozpoczęła się od fundamentalnych odkryć fizyki w pierwszej połowie XX wieku. Najsilniejszym czynnikiem subiektywnym była sytuacja militarno-polityczna lat 40., gdy kraje koalicji antyhitlerowskiej - Stany Zjednoczone, Wielka Brytania i ZSRR - próbowały prześcignąć się w rozwoju broni jądrowej.

Postęp naukowy i technologiczny rozwija się szybko. Niestety, jego wyniki są przeprowadzane nie tylko w celu poprawy naszego życia, nowych zaskakujących odkryć lub zwycięstw nad niebezpiecznymi dolegliwościami, ale także w pojawieniu się nowej, bardziej zaawansowanej broni. W ciągu ostatniego stulecia ludzkość "zaintrygowała" się nad stworzeniem nowych, jeszcze skuteczniejszych środków zniszczenia.

Radziecka kombinowana sonda 45-36NU z próby z 1939 r. Stała się głównym rodzajem ofensywnej broni radzieckich marynarzy w pierwszym okresie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Torpeda miała ładunek wybuchowy o wadze 285 kilogramów i została zaprojektowana do zwalczania okrętów nawodnych wszystkich typów, okrętów podwodnych i instalacji przybrzeżnych.

Dzisiaj prawie wszystkie państwa, które są zaawansowane technologicznie pod względem militarnym, są uzbrojone w systemy obrony powietrznej. Chronią przestrzeń powietrzną, zapewniając ochronę przed włamaniami. W dzisiejszych czasach istnieją różne rodzaje systemów obrony powietrznej: Powietrze; Ziemia; Shipboard Wszystkie są tworzone z jedynym zadaniem: rozpoznanie celu wroga wcześniej, niż przyniesie on destrukcyjne lub inteligentne działania i wyeliminowanie go.

Podczas II Wojny Światowej wroga artyleria lub pojazdy opancerzone były głównym wrogiem czołgów na polu bitwy. Ale wkrótce po wojnie sytuacja uległa zmianie i stopniowo wrogi samolot stał się coraz bardziej niebezpiecznym wrogiem czołgu. Szczególnie zwiększone zagrożenie powietrzne z pojawieniem się śmigłowców bojowych nad polem bitwy.

Pojawienie się materiałów wybuchowych na polu bitwy wynika z naturalnej chęci zadawania równie silnego wpływu na wroga. Początkowo materiały wybuchowe pracowały nad zniszczeniem długoterminowych fortyfikacji. Później zaczęły pojawiać się różne kierunkowe amunicje, które były wyposażone w pierwsze systemy artylerii.

Druga wojna światowa nazywana jest często "wojną silników" i jest to absolutna prawda. Czołgi były główną siłą uderzeniową konfliktu. Już w drugiej połowie wojny stało się jasne, że systemy artyleryjskie tracą konkurencję ze zbroją czołgów. Aby skutecznie uderzyć w nowe typy pojazdów opancerzonych, konieczne było zwiększenie kalibru dział, zwiększenie początkowej prędkości pocisku, wymyślenie nowych rodzajów amunicji.

System rakiet przeciwlotniczych Triumph został zaprojektowany do niszczenia samolotów rozpoznawczych, UAV, samolotów sterujących i wykrywających radary, samolotów zagłuszających, samolotów taktycznych i strategicznych, pocisków balistycznych średniego zasięgu, taktycznych i operacyjno-taktycznych rakiet balistycznych, celów hipersonicznych i inne obiecujące i nowoczesne środki ataku powietrznego.

7 października 2015 r. Z obszaru Morza Kaspijskiego okręty rosyjskiej marynarki wojennej rozpoczęły atak rakietowy na bazy terrorystów Państwa Islamskiego (organizacja zakazana w Rosji) z siedzibą w Syrii. Uruchomiono 26 wystrzelonych z morza pocisków Kaliber-NK. Cele znajdowały się w odległości ponad 1500 kilometrów.

Ponad 55 lat temu, 30 października 1961 roku, wydarzyło się jedno z najważniejszych wydarzeń zimnej wojny. W miejscu testowym na Nowej Ziemi Zemlya Związek Radziecki przetestował najpotężniejsze urządzenie termojądrowe w historii ludzkości - 58-megatonową bombę wodorową TNT. Oficjalnie ta amunicja nazywała się AN602 ("produkt 602"), ale weszła do historii historycznej pod jej nieoficjalną nazwą - "carska bomba".

RT-2PM2 Topol-M to strategiczny system rakietowy, nad którym prace rozpoczęły się w okresie sowieckim, ale drobny tuning i masowa produkcja zostały już przeprowadzone przez rosyjskie przedsiębiorstwa. Topol-M to pierwszy model ICBM stworzony po rozpadzie ZSRR. Dziś armia rosyjska jest uzbrojona w moje (15P165) i mobilne (15P155) systemy rakietowe.

Prezentacja najnowszego rosyjskiego pocisku samosterującego 3M22 Zirkon 17 marca 2016 r., Pomimo milczenia większości mediów, nie pozostała niezauważona przez społeczność ekspertów i wojsko. Natychmiast pojawiły się założenia dotyczące taktycznych i technicznych cech nowego dziecka Rosoboronpromu. Wstępne dane z testów dały powód, by sądzić, że wkrótce nowa rosyjska marynarka wojenna i lotnictwo morskie mogą przyjąć całkowicie nową i potężną broń.

С-300 - это советский (российский) зенитно-ракетный комплекс большого радиуса действия, предназначенный для противовоздушной и противоракетной обороны важнейших военных и гражданских объектов: крупных городов и промышленных структур, военных баз и пунктов и управления. С-300 был разработан в середине 70-х годов конструкторами знаменитого научно-производственного объединения "Алмаз".

Heksogen lub cyclotrimethylenitrinitramine (C 3 H 6 N 6 O 6) jest silnym materiałem wybuchowym o wysokim poziomie brisansu i dopuszczalnym poziomie czułości. Heksogen jest wtórnym (wybuchowym) rodzajem materiałów wybuchowych (IV). Jest to obecnie jeden z najczęściej używanych rodzajów materiałów wybuchowych.

Wiodące siły militarne świata nadal zwiększają swój potencjał nuklearny, opracowując nową broń, a także środki jej przenoszenia i modernizację starych rodzajów broni. Informacje o testowaniu nowych typów pocisków balistycznych, rozmieszczaniu nowych elementów systemu obrony przeciwrakietowej, wprowadzaniu na pokład coraz bardziej wyrafinowanych łodzi podwodnych z pociskami nuklearnymi stale pojawiają się w mediach.

Wraz z takimi produktami pirotechnicznymi jak fajerwerki, petardy, petardy, świece bengalskie, które ugruntowały się w naszym życiu i są nam znane od dzieciństwa, istnieją produkty o specjalnym przeznaczeniu. Ta kategoria obejmuje bombę dymną lub, jak to się nazywa inaczej, dym dymny. Narzędzie to było używane przez wojska rosyjskie w pierwszej wojnie światowej.