Amunicja

Авиационные бомбы или авиабомбы - это один из основных видов авиационных боеприпасов, который появился практически сразу после зарождения боевой авиации. Авиабомба сбрасывается с самолета или другого летательного аппарата и достигает цели под действием силы тяжести. В настоящее время авиационные бомбы стали одним из основных средств поражения противника, в любом вооруженном конфликте последних десятилетий (в котором применялась авиация, конечно) их расход составлял десятки тысяч тонн.

Podczas zimnej wojny ZSRR i jego sojusznicy zwracali większą uwagę na rozwój sił lądowych i broni rakietowej, podczas gdy Stany Zjednoczone i inne kraje NATO miały przewagę na morzu i liczniejsze siły powietrzne. ZSRR nie miał nic wspólnego z amerykańskimi grupami strajkowymi (AUG) - prawdziwymi pływającymi lotniskami, które mogłyby działać w dowolnym miejscu na świecie.

Jednym z najważniejszych elementów strategii działań wojennych na morzu jest ochrona własnego wybrzeża. Jest to niezawodny środek zapewniający, że jest to przybrzeżny kompleks przeciw okrętom, zdolny do efektywnej "pracy" przeciwko wrogim okrętom, grupom lotniskowców, konwojom i pojedynczym statkom.

Mina Lotnicza kotwica bezdotykowa "Lira", produkt 365UP został przyjęty przez jednostki Marynarki Wojennej ZSRR w 1956 roku. Na etapie prac rozwojowych planowano wyposażyć morskie jednostki morskie w możliwość blokowania ważnych szlaków morskich tak szybko, jak to możliwe. Dzięki technicznym innowacjom stosowanym przez radzieckich inżynierów możliwe było uzyskanie nowego typu broni minowej, która mogłaby aktywnie wpływać na sytuację bojową w morskim teatrze działań wojennych.

W 2011 r. Federacja Rosyjska rozpoczęła realizację ambitnego programu uzbrojenia sił zbrojnych, który powinien zakończyć się do 2020 r. Szczególną uwagę poświęcono modernizacji sił strategicznych (RVSN), osławionej tarczy nuklearnej, która jest kluczem do obecności Rosji w klubie najbardziej wpływowych państw świata.

Torpeda z kombinowanym cyklem 53-39 typu 1941 jest bronią używaną głównie do wyposażania sowieckich okrętów podwodnych, niszczycieli i morskich samolotów torpedowych. Nowa sowiecka torpeda została stworzona z uwzględnieniem dostępnych danych uzyskanych podczas operacji wojskowych na Atlantyku podczas pierwszego etapu II wojny światowej.

Jednym z priorytetów wzmocnienia bezpieczeństwa narodowego Rosji jest obecnie modernizacja strategicznych sił jądrowych. Właśnie zachowanie parytetu w dziedzinie broni jądrowej (sytuacje, w których państwa mają porównywalne możliwości sił jądrowych) jest gwarantem suwerenności Rosji, nienaruszalności jej obecnych granic i wysokiego statusu na arenie międzynarodowej.

Pomimo szybkiego rozwoju naukowego i technologicznego, torpedy, jak sto lat temu, pozostają jednym z głównych rodzajów broni Marynarki Wojennej. Ponadto broń torpedowa jest głównym środkiem obrony i ataków okrętów podwodnych, a także głównym narzędziem do zwalczania podwodnego zagrożenia.

Radziecka antiship 533-mm torpeda gazowa 53-56V to krajowa broń torpedowa o dużej mocy. Produkt przeznaczony jest do zwalczania okrętów wojennych wszystkich rodzajów i okrętów podwodnych w kontekście aktywnego sprzeciwu wobec wrogiego systemu obrony przeciw podwodnej.

Pojawienie się czołgów na polu bitwy było jednym z najważniejszych wydarzeń z historii militarnej ubiegłego wieku. Natychmiast po tym punkcie rozpoczął się rozwój narzędzi do zwalczania tych groźnych maszyn. Jeśli uważnie przyjrzymy się historii pojazdów opancerzonych, to w rzeczywistości zobaczymy historię konfrontacji pocisku i zbroi, która trwa już prawie sto lat.

Ludzie z przyzwyczajenia nie zwracają uwagi na to, że świat na planecie w ciągu ostatnich dziesięcioleci stoi na krawędzi otchłani, a wraz z nią nie tylko życie miliardów ludzi, ale także integralność samej planety Ziemi. I to globalne niebezpieczeństwo globalnej katastrofy powstało od czasu stworzenia broni jądrowej i środków jej przenoszenia - międzykontynentalnych rakiet balistycznych.

Pojawienie się okrętów podwodnych było punktem zwrotnym w historii rozwoju marynarki wojennej. Pierwsze okręty podwodne przyniosły marynarzom prawdziwy horror, bo jak można oprzeć się wrogowi, ukrytemu przez morską otchłań, na cios, na który nie można odpowiedzieć. Wkrótce walka z okrętami podwodnymi wroga stała się jedną z najważniejszych misji bojowych każdej floty.

Международную политику западных стран (прежде всего Англии) конца XIX - начала XX века историки часто называют "дипломатией канонерок" (gunboat diplomacy) за стремление решать внешнеполитические задачи при помощи угрозы применения военной силы. Если следовать этой аналогии, то внешнюю политику США и их союзников последней четверти XX и начала нынешнего столетия можно смело назвать "дипломатией томагавков".

Granat ręczny z fragmentacją F-1 jest niezawodnym i skutecznym sposobem na pokonanie wrogiego personelu podczas bitwy obronnej. Skuteczność granatu zapewnia rozpraszanie fragmentów uformowanych z jego żeliwnego korpusu w momencie wybuchu. Niszcząca siła tych fragmentów pozostaje w odległości do 200 m, co stanowi jej promień zniszczenia.

"Szybko poruszające się czołgi niemieckie mogły natychmiast zmiażdżyć całą linię frontu, ale na polu bitwy zaczęły się dziać interesujące rzeczy: pierwsze auto dosłownie potknęło się, skacząc jak pudełko zapałek, a potem zamarzło. Nieco później pojawiły się gęste chmury dymu i ryk eksplozji.

Bomba wodorowa (Hydrogen Bomb, HB, WB) jest bronią masowego rażenia, która ma niesamowitą siłę niszczenia (jej moc szacowana jest na megatony w ekwiwalencie TNT). Zasada działania bomby i schemat budowy opiera się na wykorzystaniu energii syntezy termonuklearnej jąder wodoru. Procesy zachodzące podczas wybuchu, podobne do tych, które występują na gwiazdach (w tym Słońcu).

Granat ręczny jest potężną bronią indywidualną. W rękach wykwalifikowanego i dobrze wyszkolonego wojownika granatowego - potężnego i skutecznego sposobu walki. Granaty żartobliwie nazywane "kieszonkową artylerią", ale w tym żartem jest ziarno prawdy. Granat ręczny pomaga myśliwemu w rozwiązywaniu takich samych zadań na polu bitwy jak w artylerii: niszcz punkty ostrzału wroga, jego siłę roboczą i sprzęt wojskowy.

Można z dużą dozą pewności stwierdzić, że dziś strategiczne siły jądrowe są jedną z głównych gwarancji suwerenności państwa rosyjskiego. Jeśli porównamy obecny potencjał armii rosyjskiej z potencjałem armii państw NATO (ilościowym i jakościowym), to porównanie nie będzie korzystne dla Rosji.

Epoka zimnej wojny znacząco dodała fobie ludzkości. Po koszmarze w Hiroszimie i Nagasaki jeźdźcy Apokalipsy odnaleźli nowe cechy i stali się rzeczywistymi jak nigdy wcześniej. Bomby jądrowe i termojądrowe, broń biologiczna, brudne bomby, pociski balistyczne - wszystko to niosło ze sobą zagrożenie masowej zagłady dla milionów megamiast, krajów i kontynentów.

Rodzaje nowoczesnych broni rakietowych są dość liczne i różnorodne. Pociski strategiczne są zaprojektowane tak, by trafiały w cele znajdujące się w odległości dziesiątek tysięcy kilometrów i zwykle niosą ładunek jądrowy. Istnieją jednak inne pociski, których misją jest niszczenie ważnych obiektów znajdujących się w bezpośrednim tyłach wroga.