Wraz z nadejściem broni rakietowej, konfrontacja na morzu nabrała zupełnie nowych akcentów. Rakieta wyrównała szanse przeciwników, czyniąc zarówno morskich gigantów, jak i okręty mniejszych klas, równie wrażliwych na uderzenie rakietowe. Dla wielu krajów małe statki rakietowe stały się prawdziwym odkryciem, pozwalającym na krótki okres, aby znacznie zwiększyć możliwości bojowe własnej floty. Flota Związku Radzieckiego również nie odstąpiła. Cała podklasa pojawiła się w jej składzie - ISC, który stał się przez wiele lat skutecznym środkiem przeciwdziałania okrętom państw NATO na Bałtyku i Morzu Czarnym.
W nowoczesnych warunkach znaczenie walki i znaczenie małych statków nie straciły na znaczeniu. W obecnej rosyjskiej marynarce wojennej Rosji są statki rakietowe różnych klas, które wykonują różne misje bojowe. Jednak jedno z czołowych miejsc w gotowości bojowej dzisiejszych flot zajmują małe statki rakietowe. Najnowocześniejszym i najbardziej obiecującym w tym kierunku jest projekt 21631. Statki te dysponują potężną bronią rakietową i mimo niewielkich rozmiarów są zdolne do wykonywania ogromnej ilości działań bojowych. Żywym potwierdzeniem tego jest ostrzeliwanie okrętów z flotylli wojskowej kaspijskiej typu "Buyan-M" pociskami "Kaliber" jesienią 2018 r. W celach grupy terrorystycznej "ISIL" w Syrii. Mały statek na pokładzie №023 "Velikiy Ustyug" wykonał dwa wystrzeliwania bojowe pocisków, które znajdują się w odległości 2000 km. dokładnie trafił w cel w północno-wschodniej części Syrii.
Mając potężne uzbrojenie rakietowe na sprzęcie, posiadające inne doskonałe cechy taktyczne i techniczne, nowe statki stanowią obecnie ogniwo uderzeniowe małych sił powierzchniowych.
Małe pociski statki IRA Buyan M - nowa koncepcja rozwoju floty
Projekt statku 21631 otrzymał prawdziwy kształt pod koniec pierwszej dekady nowego stulecia. Do tego czasu koncepcja budowy potrzeb floty małych rakietowych statków rakietowych wreszcie się rozwinęła. Prototypami nowych statków były małe statki rakietowe typu 21630 typu Buyan, które służą flotylli wojskowej z Kaspijskiej flotylli. Zgodnie z klasyfikacją NATO, sądy otrzymały szyfr "korweta klasy Buyan".
Początkowo okręty zostały utworzone jako jednostki bojowe floty do działania w strefie przybrzeżnej. Pomimo dość udanej operacji bojowej, statki typu "Buyan" są przeznaczone głównie do pracy w zamkniętych obszarach wodnych. Małe przemieszczenie statków (nie więcej niż 500 ton) nie zapewnia im dobrej zdolności żeglugowej. Modernizacja głównego projektu, który dałby statkom nie tylko lepszą zdolność żeglugową, ale także znacznie zwiększył możliwości bojowe statków tej klasy, właśnie warzono. Pierwsze statki zostały zbudowane w stoczni w Sankt Petersburgu "Almaz".
Udoskonalony projekt pojawił się w ścianach biura projektowego Zelendol. Nowy projekt otrzymał indeks 21631 i szyfr "Buyan-M". Jako przedsiębiorstwo podstawowe do realizacji projektu wybrano stocznię w Zielenodolsku.
Budowa statków MRK Buyan M projekt 21631
Małe statki wojskowe na potrzeby krajowej marynarki wojennej, najpierw w Związku Radzieckim, a później w Rosji, zostały zbudowane w dwóch przedsiębiorstwach: St. Petersburg Almaz i Zelenodolsk Shipbuilding Plant. Te dwa przedsiębiorstwa mają ogromne doświadczenie w budowie małych statków wojskowych, które obecnie znajdują się w wyposażeniu flot wojskowych i flotylli. Obecnie moce produkcyjne stoczni w Zielonodołsku pracują na pełnych obrotach. Planuje się dodanie czterech nowych statków jednocześnie do pięciu okrętów floty w ciągu następnych trzech lat. Dziewiąty statek projektu 21631 "Grayvoron" został położony całkiem niedawno, w kwietniu 2018 roku. Jest informacja, że wiosną 2018 r. Założono kolejną dziesiątkę "Gradu" IRC. Wejście obu statków planowane jest na rok 2019.
Łącznie warunki umowy przewidują budowę 12 statków tej klasy. Dwa ostatnie okręty wciąż znajdują się na etapie dokumentacji projektowej.
Nowy projekt 21631 jest koncepcyjnie nowym rozwiązaniem technicznym. Statek rakietowy "Grad Sviyazhsk", który stał się początkiem nowej udanej serii okrętów wojennych, ma pojemność skokową 1000 ton. Projekt statku odbywa się za pomocą technologii stealth, a pokładowy kompleks uzbrojenia został znacznie zwiększony. Statek został zaprojektowany z uwzględnieniem cech klimatycznych i hydrograficznych Morza Kaspijskiego i systemu Wołgi. Jednocześnie szczególny nacisk na tworzenie statków ma zdolność do żeglugi statków. Typ MRK "Buyan-M" zwiększył zasięg lotu. Załoga statku pozostała na tym samym poziomie - 30-36 osób. Autonomia statku pozostała - 10 dni
Dysze wodne są specjalnie instalowane na statkach, dzięki czemu zapewnione jest swobodne działanie okrętów wojennych w warunkach płytkiej rzeki i przybrzeżnej strefy morskiej.
Podstawowa stawka na "Kaliber"
W wyniku stworzenia projektu 21630 i jego późniejszej modernizacji, podstawą była koncepcja stworzenia nadającej się do żeglugi platformy startowej dla pocisków samosterujących Calibre. Zwiększona zdolność żeglugowa nowych statków pozwoliła im wykonywać misje bojowe w odległych teatrach morskich. W związku z tym uzbrojenie statków powinno poprawić jakość. Wszystkie pięć statków będących w użyciu jest uzbrojone w pocisk dalekiego zasięgu Calibre wyposażony w pociski samosterujące ZM-14. Rakieta może być używana jako kompleks szoku morskiego i lądowego.
Gama pocisków samosterujących Calibre zainstalowanych na nowych statkach czyni z nich skuteczny środek odstraszający. Statek może uderzyć cele w odległości do 2500 km, podczas gdy w wodach Morza Kaspijskiego i Morza Czarnego. Nowe okręty, statki typu "Buyan-M" "Orekhovo-Zuyevo", "Inguszetia" i "Grayvoron", które planuje się uruchomić w latach 2019-2020, powinny zostać dostarczone do Floty Czarnomorskiej i flotylli wojskowej Kaspijczyków. Zmiany zostaną dokonane w strukturach pozostałych trzech statków, kadłubom nadano kształty i kontury, zaprojektowane dla trudnych warunków lodowych.
Usługa walki typu MRK "Buyan-M"
Pierwszy statek tej serii został wystrzelony i dostarczony marynarzom wojskowym w 2013 roku. Za nim dwa okręty przybyły do służby bojowej z różnicą pięciu miesięcy w 2014 roku: MRK Uglich i statek tego samego typu, zwany Wielkim Ustyugiem. Nowe statki dołączyły do flotylli wojskowej w rejonie Kaspijskim. Wraz z ich starszymi braćmi, MKR Project 21630 "Astrakhan", Machaczkała "i" Volgodonsk ", nowe okręty stworzyły szokowy oddział rosyjskich statków na Morzu Kaspijskim.
Po pierwszych trzech statkach zdecydowano przenieść następujące nowe statki typu Buyan-M do Floty Czarnomorskiej. Południowa flanka Rosji potrzebowała nowych statków, które mogłyby przejąć kontrolę nad całym regionem Morza Czarnego i, w razie potrzeby, przeprowadzić służbę wojskową w pewnej odległości od głównych baz. Statek projektu 21631 "Green Dol" wraz z innym statkiem rakietowym "Serpukhov" w grudniu 2018 roku dołączył do Floty Czarnomorskiej, dodając do 41 brygady rakietowej łodzi.
W całym 2018 r. Statek rakietowy na pokładzie numer 603 "Serpukhov" wykonał misje bojowe w ramach jednostki operacyjnej rosyjskiej marynarki wojennej na Morzu Śródziemnym. Wraz z Zeleniy Dol, podobną firmą radiową, Serpukhov przeprowadził latem 2018 r., Uruchamiając rakiety bojowe ze wschodniego regionu Morza Śródziemnego dla celów terrorystycznych na terytorium Republiki Syryjskiej. Jednakże służba międzyregionalnej spółki Serpukhov w ramach Floty Czarnomorskiej była krótkotrwała. Po udanej operacji na Morzu Śródziemnym postanowiono wysłać jednostkę bojową do Bałtyku. Teraz statek ma siedzibę w Bałtyjsku i jest częścią Floty Bałtyckiej.
Statki konstrukcyjne projektu 21631 "Inguszetia", "Grayvoron" i "Grad" postanowiły ukończyć i przekazać flotę. Zostało to ułatwione dzięki pomyślnej budowie poprzednich statków i projektowi opracowanemu na bazie produkcji. Los dalszych konstrukcji statków tego typu jest wątpliwy. Kolejnym krokiem jest nowy projekt MKR 22800 "Karakurt" - mocniejsze okręty wojenne.
Małe statki rakietowe projektu 21631 typu "Buyan-M" stały się dziś jednym z najbardziej masywnych projektów. Pomimo niewielkich rozmiarów rakiety okazały się najbardziej wydajne i łatwe w obsłudze. Zbudowane jako statki klasy "rzeka-morze" i zaprojektowane do działania w strefie przybrzeżnej, nowe okręty udowodniły swoją przydatność do rozwiązywania szerszych zadań taktycznych.
